บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 13 หน้า 5
หน้าเรือนพักคนงาน แสนกับเซ่งกำลังรออยู่ เพลิงฉุดลากตัวตะเภาเข้ามา โดยมีสิงโต เข้ม ขวานตามมาด้วย
“ไปทันเวลาพอดีครับนาย นังตะเภามันเกือบหนีไปได้”
“อะไรกันวะไอ้อินทรีย์ แค่ผู้หญิงคนเดียว มึงไม่มีแรงฉุดหรือไง”
“นังนี่มันเจ้าเล่ห์ ฉันผิดเองที่ประมาทเกินไปหน่อย” เพลิงว่าแล้วก็ผลักตะเภาไปกองกับพื้น ขวานเห็นเข้าก็ยิ้มขำ “โถๆ น้องตะเภาของพี่ เสียแรงอุตส่าห์เล่นตัวมาตั้งนาน แต่สุดท้ายก็โดนสอยจนได้”
ขวานเอามือลูบแก้มตะเภา เท่านั้นตีนเพลิงก็ยันบ่ามันจนหงาย “เฮ้ย ล้อเล่นนิดหน่อย ไม่ได้หรือไงวะ”
“ผู้หญิงของกู ใครก็ห้ามแตะ”
แสนเอะใจ “ไม่ยักรู้ว่าจอมโจรอย่างอินทรีย์ ก็ห่วงผู้หญิงเป็นเหมือนกัน”
“ผู้หญิงคนนี้ฉันฉุดมากับมือ มันต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น”
แสนคิด “ย่อมได้ ในเมื่อมึงอยากได้นังนี่มากนัก กูก็จะยกมันให้เป็นเมียของมึง และถือฤกษ์ดีคืนนี้...ส่งตัวพวกมึงเข้าหอซะเลย !!”
“วู้ อย่างนี้ต้องฉลอง” ขวานลุกขึ้นร้องเพลงลูกทุ่งโจ๊ะๆ แสนปล่อยให้เข้มขวานกวนตีนเพลิง เพื่อจับพิรุธสีหน้า เห็นเพลิงนิ่งเฉย ขณะที่ตะเภามองไปรอบๆอย่างกลัว สักพักสิงโตชูมือห้ามทั้งคู่ “เฮ้ยพอ”
สิงโตถามเพลิง “ว่าไงวะอินทรีย์ มึงขัดข้องรึเปล่า”
เพลิงยิ้มแย้ม “ไม่มีปัญหา ในเมื่อนายแสนเสนอมา ฉันก็ยินดีสนองให้”
เซ่งสะใจ “วู้ ฮะๆๆ มันต้องแบบนี้ไอ้น้องรัก” ตะเภากลัวหน้าเสีย
“ดี! ไอ้เข้มไอ้ขวาน พวกมึงอยู่เป็นพยานรักแทนกูทีนะ แล้วจำไว้...ฤกษ์ดีหมดแค่ก่อนเที่ยงคืน”
แสนเอาคมแฝกชี้หน้าเพลิง “ถ้ามันโอ้เอ้ไม่ยอมทำหน้าที่เจ้าบ่าว มึงสองคนก็เสียบแทนได้เลย”
“ว้าววววว ตกลงจ้ะนายแสน” ขวานตะเบ๊ะ “ไอ้ขวานน้อมรับคำสั่งด้วยความตื่นเต้น ระริก ระรี้”
“ฉันยอมเป็นตัวสำรองจ้ะนาย” เข้มบอกกับเพลิง “คืนนี้ใครลุก เสียม้านะเพื่อน ฮ่าๆๆ”
เพลิงยิ้มรับอยางใจเย็น ขณะที่ตะเภาได้แต่มองหาทางรอด
หน้าบ้านพักตำรวจชายแดน รองเพชรออกเวร พวกตำรวจที่ออกเวรเดินผ่านมาก็หยุดมองแล้วแอบนินทา
“โธ่เอ๊ย ทำเป็นสร้างภาพ ขยันเข้าไป ถูกย้ายแล้วยังไม่สำนึก มันคิดว่าทำดีแล้วจะได้สองขั้นหรือไงวะ”
“ไม่เกี่ยวกับเรื่องขยันหรอกหมู่ ที่โดนย้ายน่ะเพราะรองเพชรแกไปขัดขาเจ้าพ่อต่างหาก เห็นแล้วสมเพช”
“ก็งี้แหละ คนไม่รู้จักตามนํ้า การงานไม่ก้าวหน้า” เพื่อนตำรวจพากันเดินจากไป
“ยังไม่ออกเวรอีกเหรอครับ รอง” รองเพชระงักมองไปตามเสียง