บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 2

คมแฝก ตอนที่ 2

บทประพันธ์ เสนีย์ บุษปะเกศ

บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ นันท์ปภัสร บุษปะเกศ

เรือนพักคนงานไร่ราชสีห์ เพลิงเดินเข้ามา และเห็นบรรยากาศที่ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่นัก คนงานกลุ่มหนึ่งกำลังจับกลุ่มดื่มเหล้าและเล่นไพ่กันอยู่ พวกมันหันมามองเพลิง เพลิงเดินเข้าไปโปรยยิ้มให้ทุกคน แต่กลับไม่ได้รับการยิ้มตอบ“ฉันเป็นคนงานใหม่จ้ะ คุณอัญชันให้ฉันมาพักที่นี่ พวกพี่ ๆ คงยินดีต้อนรับเพื่อนหน้าใหม่อย่างฉันนะจ๊ะ”คนงานทั้งหมดวางไพ่ในมือลง แล้วมองหน้ากันขาๆเย้ยๆท่าทีสุภาพของเพลิง เพลิงเดินเข้าไปหาคนในโต๊ะนั้น“พี่พอจะบอกฉันได้มั้ยจ๊ะ ว่าชั้นจะซุกหัวนอนที่ห้องไหนดี”คนงานรายนั้นไม่ตอบ แต่ยกขาขึ้นชันเข่า ลอยหน้ามองเพลิงกวนๆ“อ้อ...” เพลิงหันไปหาอีกคนที่กำลังจิบเหล้าอยู่ “พี่ละ รู้มั้ยจ๊ะ ว่ามีห้องไหนว่าง”คนงานรายนั้นพ่นเศษน้ำแข็งใส่ตัวเพลิง แล้วยักคิ้วท้าทาย “อ้อ พี่ไม่รู้”เพลิงมองไปที่อีกคน “เอ่อ แล้วพี่หน้าหล่อล่ะจ๊ะ พอทราบมั้ยว่าชั้นต้องนอนที่ไหน”คนงานรายสุดท้ายชักมีดออกมาปักบนโต๊ะมือหนึ่ง ก่อนบุ้ยหน้าไปที่หมาตัวหนึ่งที่นอนหงอยอยู่ที่แคร่ประจำของมัน “อ๋อ...พี่จะให้ฉันนอนกับหมาเหรอจ๊ะ ได้จ้ะ”เพลิงว่าแล้วก็เหวี่ยงเป้ฟาดใส่คนงานรายหนึ่ง แล้วหันไปเปิดฉากบู๊เล่นงานพวกคนงานอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักพวกมันก็กระเจิงไม่เป็นท่า คนงานรายหนึ่งถึงกับยกมือไหว้ขอให้เพลิงยั้งมือ “พอแล้วจ้ะพี่ ฉันยอมแล้ว”เพลิงจะหันไปต่อกับอีกคนมันก็ชิงไหว้อีก ส่วนอีกคนรีบไหว้โดยไม่ต้องรอเช่นกัน“พวกมึงฟังให้ดี คนอย่างกูถือคติ ที่ไหนใหญ่...กูต้องใหญ่กว่า ที่ไหนร้าย... กูต้องร้ายกว่า และที่ไหนมีคนเลวระยา กูต้องเลวระยากว่ามัน” เพลิงหันไปคว้าเป้มาพาดบ่า “ห้องไหนว่าง!”พวกคนงานพร้อมใจกันชี้ไปทางห้องว่าง เพลิงเดินเข้าห้องนั้นแล้วปิดประตูโครม เห็นข้าวของบางอย่างที่เอียงกระเท่เร่จากการชกต่อยเมื่อครู่ มีอันล้มโครมพังลง

ถนนหน้าบ้านแสน กระรอกจูงจักรยานจากโรงรถ มองเหลียวซ้ายแลขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่แล้วจึงตั้งใจจะหลบออกไปจากบ้านเพื่อไปหาข่าวกัลป์พี่ชาย“จะไปไหนกระรอก” กระรอกหันมาเห็นดอกไม้ พยายามกลบเกลื่อน “ฉัน...ฉันจะไปซื้อของ”