บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 2 หน้า 3
องอาจในชุดทะมัดทะแมง สวมหมวกแก๊ปพร้อมไมโครโฟนในมือ ท่าทางเป็นคนกะล่อน พลิ้วเต็มพิกัด กำลังปีนขึ้นบนหลังคารถกระบะของตัวเอง ลุกขึ้นไปยืน แล้วเอากระบะขายยามาแขวนไว้ที่คอตัวเอง ปากก็พูดไมค์ไป
“อย่าตกใจพ่อแม่พี่น้อง...อย่าตกใจ” องอาจกดปุ่มในมือปล่อยเสียงปืน เสียงระเบิด เสียงปืนกลรัวกระหน่า
“นี่คือเสียงจากภาพยนตร์ที่รถหนังขายยาเคลื่อนที่ของเราจะฉายในค่าคืนนี้” องอาจกดปุ่มปล่อยเสียงดนตรีแสบแก้วหู “หนังสนุก...บู๊ระห่า...ความโศกเศร้าโศกาอาดูรห่างหาย ไร้หยดน้ำตา ถ้าหนังคืนนี้ไม่บู๊จริง
ฉันยอมให้กระทืบ!” องอาจปล่อยเสียงยิงปืนกล เสียงระเบิดตูม ๆ ต่อไป ทำให้ชาวบ้านสะดุ้งกันเป็นพัก ๆ
กระรอกอมยิ้ม มององอาจแบบนึกขันในความอารมณ์ดีของผู้ชายคนนี้
“ฮ่า ๆ นี่แค่ตัวอย่างเท่านั้น ของจริงตื่นเต้นเร้าใจกว่านี้แน่นอน”
องอาจทำเสียงหล่อ เป็นนักพากย์กลางแปลงตะโกนลั่น “อ้า เลือดต้องล้างด้วยเลือด! บุญคุณไม่ทดแทน! แค้นไม่ชาระ! เพราะข้าคือ...ยอด อกตัญญู” พ่อปานกับแม่แจ้เดินออกมาโวย เพราะเริ่มหนวกหูทนไม่ได้
“โฮ้ย...หนวกหูโว้ย...”
องอาจหันขวับมาทันที “อ๊ะ..หนวกหู หูอื้อใช่มั้ยครับ หูอื้อแบบนี้ได้เลย”
องอาจหยิบยาในกระบะขึ้นมาส่งให้พ่อปาน แล้วแหกปากบอกสรรพคุณสารพัด
“ยาหยอดหูตราแฮรี่ถือกีต้าร์ ใช้ได้ทั้งเป็นยาหยอดหูและน้ายากลั้วคอ กินน้อยเป็นยาระบาย กินมากเป็นยาถ่าย ของแท้ต้องมีสัญลักษณ์แฮรี่ถือกีตาร์ชูสองนิ้วเท่านั้นนนนนน” องอาจทำเสียงเอคโค่เองโดยใช้ปาก
พ่อปานรับมาแล้วทำหน้างง ๆ หันไปมองหน้ากับแม่แจ้กันสองคน กระรอกยิ้มกับตะเภา กระรอกหัวเราะกับองอาจที่ส่งสายตามาให้เธอเป็นบางครั้ง
“อันนี้เป็นของแซมเปิ้ล ฉันให้ลุงใช้ฟรี ๆ แต่ถ้าติดใจอย่าลืมบอกลูกหลาน พี่ป้าน้าอาให้มาอุดหนุนฉันนะ”
องอาจดัดเสียงพากย์ “อย่าลืมมมมม ยาหยอดหูตราแฮรี่ถือกีต้าร์...ราคาย่อมเยาเยาเยาเยาเยา”
องอาจทำเสียงเอ็คโค่เองโดยใช้ปาก
แม่แจ้บ่นกับพ่อปาน “ไอ้นี่มันเพี้ยนรึเปล่าวะ ฟังแล้วปวดหัวว่ะ”
องอาจรับมุกทันที “ปวดหัว ! ไม่ได้นะครับคุณป้า เราจะปล่อยอาการปวดหัวเรื้อรังไว้ไม่ได้ ต้องใช้ยาวิเศษ อภิมหาอมตะอันนี้เลยครับ...” องอาจส่งยาให้แม่แจ้ แม่แจ้รับมาถือไว้
“ยาอมแก้ เจ็บคอ เจ็บหัว และ เจ็บใจ ตรายีราฟขี่มอเตอร์ไซค์…ของแท้ยีราฟต้องลงพุงงงงงงงง”
กระรอกยิ้มขำให้ความบ้าขององอาจ องอาจหันมาเห็นพอดี แอบขยิบตาให้กระรอกด้วยความเจ้าชู้ หนำซ้ำยังส่งยิ้มหวานให้อีกต่างหาก ตะเภาและจงอางมองตามสายตาองอาจมาที่กระรอก เห็นกระรอกทำไม่รู้ไม่ชี้แก้เขิน