บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 1
คมแฝก ตอนที่ 1
บทประพันธ์ เสนีย์ บุษปะเกศ
บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ นันท์ปภัสร บุษปะเกศ
กลางวัน โกดังแห่งหนึ่ง บรรยากาศเงียบงันจนได้ยินเสียงสายลมพัดผ่าน ชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งยืนรออยู่เบื้องนอกพร้อมด้วยอาวุธครบมือ ทั้งไม้หน้าสามไปจนถึงมีดเดินป่าและปืน พวกมันจ้องมองไปยังเป้าหมายอย่างประสงค์ร้าย ใครคนหนึ่งก้าวออกมาในสภาพเนื้อตัวมอมแมม เสื้อเปื้อนเลือด สีหน้าอิดโรยกับการหลบหนีติดต่อกันข้ามวันข้ามคืน “กัลป์ เกรียงไกร” ที่ในยามนี้ยังกุมไม้คมแฝกอยู่ในมือ สมุนของแสนเหลือบมองคมแฝกในมือของกัลป์ แล้วหรี่ตาลงอย่างนึกพรั่นพรึง เพราะทราบพิษสงและกิตติศัพท์ของมันมาเป็นอย่างดี
หน้ากัลป์ครุ่นคิดถึงคำพูดหนึ่งขึ้นมาในเวลานั้น เสียงนั้นเหมือนแว่วมาจากสถานที่ไกลแสนไกลของอัคนี
“ไม่มีใครโค่นเอ็งได้ ไม่มีใครฆ่าเอ็งได้ มีแต่มันเพียงคนเดียว”
อดีต กลางคืน โบสถ์วัดร้างโบราณ อาจารย์อัคนีชายวัยกลางคน ที่มีรูปร่างกำยา แววตามีพลังแข็งกล้า กำลังสักอักขระยันต์ลงบนต้นคอของกัลป์ กัลป์กำลังนั่งคุกเข่าพนมมืออยู่และมีคมแฝกทัดอยู่ในมือ เบื้องหน้าของกัลป์ในยามนั้น เห็นแสน ราชสีห์ซึ่งสักอักขระยันต์เสร็จแล้ว กำลังนั่งคุกเข่าพนมมืออยู่โดยมีคมแฝกทัดอยู่ในมือเช่นกัน รอยสักของแสนคล้ายกับของกัลป์
“คมแฝกจักรวายุ คมแฝกสะท้านพสุธา อาวุธโบราณนี้เป็นคู่มือซ้ายขวาของนักรบผู้เก่งกล้า ตกทอดมาแต่ครั้งบรรพชน ต่อให้คนมีวิชาหรือผีห่าซาตานก็ไม่อาจต้านฤทธาของมันได้”
โกดัง กัลป์ค่อยๆขยับวาดเท้าอย่างหนักแน่น ก่อนจะตั้งท่าคมแฝกเตรียมรับมือศัตรู เสียงกรวดเคลื่อนดังแกรกดูกึกก้องในความเงียบ เห็นละอองฝุ่นโชยขึ้นมาในอากาศ ราวกับรอบๆกายของกัลป์กำลังเดือดพล่าน สมุนของแสนคนหนึ่งถุยน้าลายอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะแผดร้องและบุกเข้าหากัลป์อย่างย่ามใจ เสียงร้องของมันทำให้สมุนคนอื่นกรูเข้าไปเพื่อรุมล้อมกัลป์
“หักปีกปักษา!”
ลูกน้องแสนโดนคมแฝกตีจนตัวสะบัดลอยเคว้ง ล้มคว่ำกลางอากาศ ลงไปสลบกองกับพื้น ทำเอาคนที่อยู่ข้างๆมันถึงกับตื่นตะลึง ขณะพวกที่เหลือยังพยายามจะเล่นงานกัลป์ต่อเนื่อง
“สะท้านบรรพต!”
กัลป์วาดลวดลายอีกท่า เล่นงานลูกน้องแสนอีกสองคนซ้อน ๆ ลูกน้องแสนลงไปกอง