บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 1 หน้า 3
กัลป์กัดฟันข่มความเจ็บปวด ออกอาวุธสวนไปอีกครั้ง แต่แสนกลับหลบหลีกได้และตอบโต้รุนแรงกว่าเดิมหลายเท่า กัลป์พยายามได้อยู่อีกไม่กี่อึดใจก็ถูกแสนซัดจนร่วง ร่างของกัลป์หงายล้ม คมแฝกกระเด็นหลุดไปจากมือ
กัลป์เจ็บเหมือนกระดูกทั้งร่างถูกป่น พยายามจะคลานไปหาคมแฝก แต่แล้วก็เห็นแสนยื่นเท้ามาเหยียบคมแฝกของเขาเอาไว้ กัลป์สะเทือนใจ “ไอ้แสน”
“จำภาพนี้เอาไว้ไอ้กัลป์ จำเวลานี้เอาไว้ เพราะมันคือจุดเริ่มต้นสำหรับหายนะของมึง”
กัลป์อึ้งไป และเหลือบมองเห็นตำรวจกลุ่มหนึ่งกำลังกรูเข้ามา แสนยังจ้องกัลป์และพูดใจเย็น
“ผมจับผู้ต้องหาได้แล้วครับ คุณตำรวจ!”
กัลป์ถูกกระชากตัวให้ลุกขึ้นนั่ง ทำใหคุกเข่าต่อหน้าแสน เห็นเงาของแสนยืนย้อนแสงตะวัน ดูยิ่งใหญ่ราวกับขุนเขาทะมึน วินาทีนั้นมือของกัลป์ถูกจับไพล่หลังและสวมกุญแจมือฉับ
“หลายปีก่อน” บรรยากาศเมืองพลในอดีต เห็นร้านรวงมีภาษาฝรั่งกากับไว้ มี G.I. เดินพล่านเมือง มีอาบอบนวด มีเมียเช่าจับกลุ่มทักทายแขก มีร้านขายแผ่นเสียง มีรถโดยสารประจาทาง มีร้านตัดเสื้อผ้า โรงภาพยนตร์ที่เป็นอาคารไม้ ปั๊มน้ามัน ฯลฯ
ภัตตาคารในโรงแรมแสงทอง โรงแรมชั้นนาในเมืองพล เหล่าวัยรุ่นชายหญิงมากมายกาลังเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน เห็นบนเวทีมีป้ายโฟมระบุว่า “งานเลี้ยงสังสรรค์ศิษย์เก่า เมืองพลวิทยา รุ่น4” ขณะนั้นกัลป์กำลังวาดลวดลายเต้นรำอยู่กับอัญชัน มาดเท่ๆกวนๆของกัลป์ทำให้อัญชันยิ้มขำ เห็นเพื่อนๆปรบมือโห่ร้องเชียร์กัลป์ยกใหญ่ ดูเหมือนทั้งคู่จะเป็นดาวเด่นของฟลอร์ในเวลานั้น ดอกไม้นั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของงานด้วยสีหน้าเย็นชา สายตาจับจ้องกัลป์กับอัญชันด้วยแววตาริษยา สักครู่ก็เห็นแสนยื่นขวดน้ำอัดลมมาให้ตรงหน้า
ดอกไม้รับน้ำดื่ม “ขอบใจ”
“แน่ใจนะว่าดอกไม้ไม่อยากเต้นรำ”
“ยังไม่มีอารมณ์”
แสน มองตามสายตาดอกไม้ไปที่กัลป์และอัญชันก็เดาออก “คู่นี้เค้าเท้าไฟทั้งคู่ สงสัยคงเต้นกันอีกนาน ถ้าดอกไม้จะรอคิวนายกัลป์มีหวังได้รอเก้อ”
“ฉันไม่ได้ถามนาย” ดอกไม้ว่าแล้วเมินหน้าหนีไปเซ็ง แสนรู้สึกผิดหวังที่ดอกไม้ไม่สนใจเขา แต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงแก้วแตกดังขึ้นทุกคนในงานมองไป เห็นบริกรที่เฝ้าประตูถูกทหารจีไอกลุ่มหนึ่งผลักจนล้มลง พวกมันท่าทางเมาได้ที่ หลายคนหิ้วขวดเบียร์มาด้วย เห็นผู้จัดการภัตตาคารรีบเข้าไปห้าม
“เดี๋ยวๆ วันนี้เข้าไม่ได้ครับ ซอรี่ ซอรี่ เค้ามีปาร์ตี้กันอยู่”