บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 6 หน้า 2
ในรถปิกอัพ ตะโพนที่ใส่หมวกปลอมตัวเป็นองอาจกาลังขยับไมโครโฟนอย่างตื่นเต้น ตาก็มองจอหนังสลับกับบทพากย์ พอเห็นโลโก้บริษัท “บริษัทชอว์บราเดอร์ภูมิใจเสนอ ผลงานกำกับสุดมันส์ของจางเชอะ เรื่อง!! จอมอกตัญญู !!!! ตี้หลุง เดวิดเจียงแสดงนำ ร่วมด้วย กุ๊ฟง อ้ายตี้ หลอลี่ และดาราอีกคับคั่ง ฯลฯ”
บริเวณฉายหนังกลางแปลง สมุนหันมาบอกขวาน
“มันพากย์เก่งเหมือนกันนะพี่ เสียงพากย์ไม่เหมือนเสียงมันเลย”
“นั่นสิ” ขวานว่าแล้วมองไปที่รถ เห็นตะโพนใส่หมวกนั่งอยู่ในเงามืด ดูเผินๆก็นึกว่าเป็นองอาจ
องอาจเก็บสมุน 1คน ที่เฝ้าโกดังสลบ ในความมืดองอาจเข้ามาถึงที่หน้าโกดัง พยายามเปิดประตูหน้าเข้าไป แต่ก็เข้าไปไม่ได้เพราะใส่กุญแจไว้ องอาจมองซ้ายมองขวา ก่อนจะหยิบเส้นลวดออกมา ทำเป็นกุญแจผีปลดสลักแม่กุญแจอย่างรวดเร็ว
ในโกดัง องอาจเดินเข้ามา เห็นลังไม้วางเรียงรายกันอยู่เต็มไปหมด องอาจเปิดฝาลังหนึ่งออก แล้วหยิบอาวุธปืนขึ้นมาดูด้วยความตกใจ “อาวุธสงคราม !! นี่มันจะตั้งคลังแสงเลยรึไง”
องอาจกวาดตามอง ก่อนจะเหลือบไปเห็นถุงกระสอบหลายถุงกองอยู่รวมกัน องอาจเอียงคออ่านฉลาก “สารเคมีนี่หว่า ไอ้แสนมันซื้อมาทาไมตั้งเยอะ” องอาจครุ่นคิดด้วยความสงสัย
องอาจหลบออกมาจากโกดังเก็บอาวุธของแสนแล้วล็อคประตู วิ่งไปทางบ้านแสน สมุนสองคนที่จะไปดูหนังเดินมา “รีบ ๆ ไปหน่อยเว้ย หนังเริ่มแล้ว” สมุนคนหนึ่งหันไปเห็นเพื่อนที่นั่งหลับอยู่จึงเดินเข้าไปดู ถึงรู้ว่าเพื่อนสลบ หันไปอีกทาง เห็นหลังองอาจที่วิ่งออกไปแล้วไกลๆ
องอาจปีนเข้ามาทางหน้าต่างโดยไม่รู้ว่าห้องนี้เป็นห้องกระรอก องอาจเสียหลักล้มลงตรงพื้นหน้าเตียง บิดตัวเล็กน้อยด้วยความเจ็บปวด “โอย...”
“นั่นใครน่ะ แม่เหรอจ๊ะ” องอาจรีบถอยร่นไปยืนชิดข้างฝาผนังด้านติดกับห้องน้ำ ประตูห้องน้ำเปิดออกมา กระรอกที่ใส่เสื้อคลุมเดินเข้ามาจึงมองไม่เห็น กระรอกมองหา “แม่”
กระรอกหันขวับมาทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว พอเห็นองอาจ กระรอกถึงกับอ้าปากค้างจะร้อง องอาจรวบร่างกระรอกเข้ามากอดไว้แน่น เอามือข้างหนึ่งปิดปากเธอไว้ “ลูกพี่อย่าร้อง...นี่ฉันเอง”
กระรอกมองหน้าองอาจแล้วพยักหน้าน้อย ๆ ทั้งที่ยังโดนอุดปากอยู่
“อย่าร้องนะ ถ้าร้องฉันตายแน่”
กระรอกพยักหน้าอีกครั้ง องอาจจึงปล่อยมือที่อุดปากไว้ แต่เจ้าชู้ยังไม่คลายกอดที่รัดแน่นอยู่ กระรอกบิดตัวไปมา “ปล่อยฉันได้แล้ว...บอกว่าไม่ร้องไง ปล่อยสิ...”