บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 5 หน้า 8
เพลิงเดินมาตามระเบียง ไม่เห็นมีคนอยู่เลยแม้แต่คนเดียว เพลิงเริ่มไม่ประมาท เตรียมพร้อมเต็มที่ก้าวเข้าไปเปิดประตูห้องพักของตัวเอง ทันทีที่เปิดประตูออกเพลิงถึงกับผงะ เพราะภายในห้องพักขณะนี้ถูกค้นกระจุยกระจาย “ตกใจมากเหรอ”
เพลิงตกใจหันไปมองตามเสียงแสน เห็นแสนจ้องหน้าเขาอยู่ที่ระเบียง ในมือถือคมแฝกคู่ใจ รอบตัวแสนรายล้อมเต็มไปด้วยลูกสมุน “เจ้านาย...มาที่นี่ทำไมครับ”
แสนเสียงเหี้ยม “กูควรจะถามมึงมากกว่า มึงเป็นใคร มึงเข้ามาเป็นคนงานที่นี่ทำไม”
แสนไม่พูดพร่าสะบัดคมแฝกเข้าใส่ปลายคางเพลิง ล้มคว่ำตกระเบียงไปยังลานกว้างด้านหน้า แสนกับพวกเดินตามลงไปยังลานหน้าเรือนพัก
ลานหน้าเรือนพักคนงานบ้านแสน แสนตามลงมาที่ลาน ซึ่งมีร่างเพลิงล้มคว่ำอยู่ เพลิงพยายามชันร่างขึ้น
“พฤติกรรมของมึงน่าสงสัยหลายอย่าง มึงเป็นคนไปบอกตำรวจเรื่องรถบรรทุกใช่มั้ย”
เพลิงไม่ตอบแต่ค่อย ๆ ลุกขึ้น เอามือจับคางที่เพิ่งโดนตี หันมาจ้องหน้าแสน
“กูถาม ! มึงต้องตอบ !” แสนสะบัดคมแฝกตีเข้าใส่เพลิงอีกครั้ง เพลิงวูบหลบไปอย่างรวดเร็ว
“ไม่เลว พัฒนาขึ้น แต่จะเก่งสักแค่ไหน เดี๋ยวก็รู้”
เห็นความเหนือชั้นของเพลงคมแฝกของแสน เพลิงหลบได้ไม้หนึ่ง แต่กลับต้องโดนฟาดอีกไม้ พอหลบได้อีก...ก็โดนอีกทั้งที่ลาตัว ท่อนแขน ท่อนขา เป็นแบบนี้ไปตลอดสามสี่ไม้
“ให้โอกาสอีกครั้ง บอกความจริงทั้งหมดมา...เอ็งเป็นใครกันแน่ ไอ้เพลิง กัมปนาท”
อัญชันขับรถเข้ามา เห็นเหตุการณ์พอดี ลงจากรถร้องห้ามขึ้นด้วยความไม่พอใจ “หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
แสนหันมาเห็นอัญชัน ชะงักไปด้วยความเกรงใจน้องสาวคนนี้เหมือนกัน “อัญชัน...”
บริเวณหน้าเรือนพักคนงานบ้านแสน ลฎดวนกำลังพยาบาลเพลิงที่ครั้งนี้ไม่สะบักสะบอมมากนัก อัญชันกำลังคุยกับแสนอยู่ที่อีกด้านใกล้ ๆ กัน
“ที่มาวันนี้พี่มีเหตุผล”
“นายเพลิงเป็นคนงานของไร่ฉัน พี่ไม่สิทธิ์มาทำร้ายเขาแบบนี้”
“แต่ว่า...”
“พี่ก็ให้นักเลงมาไล่คนงานของฉันออกไปจากเรือนพัก มาทำร้ายคนงานของฉันโดยพลการ”