บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 21 หน้า 17
ห้องทำงานแสน โทรศัพท์ในห้องทำงานแสนกำลังส่งสัญญาณ มือแสนคว้าโทรศัพท์ไปอย่างใจเย็น แต่ปลายสายไม่พูดอะไร แสนแค่นยิ้ม “นั่นมึงใช่มั้ยองอาจ”
องอาจเสียงเหี้ยม “กูต้องการตัวน้องสาวกูคืน”
“กูรู้ แต่มันคงไม่ง่ายอย่างที่มึงคิด”
“จะเอาอะไรก็ว่ามา กูยอมแลกทุกอย่าง”
“แน่ใจนะ”
องอาจสวมหมวกพรางตัว สีหน้าเคียดแค้น “มึงต้องการอะไร”
อันที่จริงสิ่งที่กูต้องการก็คือชีวิตของไอ้กัลป์ เพื่อนรักมึง แต่ดูๆแล้วนํ้าหน้าอย่างมึงคงลงมือไม่สำเร็จแน่” แสนแค่นยิ้ม “เอาอย่างนี้ดีมั้ย กูจะให้โจทย์ที่ง่ายกว่านั้นสำหรับมึง” แสนเน้น “กูอยากได้คมแฝกแสงอัคคีของไอ้กัลป์” องอาจนิ่งอึ้งทั้งโกรธทั้งสับสนจนพูดไม่ออก
“ไม่เอาน่าองอาจ น้องสาวมึงถึงจะเพี้ยน แต่ก็สวยไม่เบา ถ้าพวกลูกน้องกูมันเกิดอดใจไม่ไหวแล้วทำอะไรชั่วๆขึ้นมา มีหวังคงได้เป็นบ้าจนกู่ไม่กลับแน่”
“ไอ้แสน!”
“รุ่งสางวันพรุ่งนี้กูจะรอคำตอบที่โกดังไร่ราชสีห์ ถ้าไม่เห็นคมแฝกแสงอัคคี น้องสาวมึง...มีหวัง...ซืดดด ฮะๆๆ”
แสนสูดปากกวนๆเหมือนกินของเผ็ด แล้ววางสายโครม ทิ้งให้องอาจยืนแค้น จนพ่อปานเดินมาดู
“ไง คุยเสร็จรึยังไงวะไอ้หนุ่ม นาทีละห้าบาทนะโว้ย” องอาจล้วงเงินมาวางท่าทางลอยๆ แล้วผละไป
“อ้าวเฮ้ย ไม่เอาตังค์ทอนหรือไง”
แม่แจ้บ่น “เป็นอะไรของมันวะ ทุกทีคุยจ้อ วันนี้ไม่พูดสักคำ” พ่อปานกับแม่แจ้มองตามองอาจงงๆ
ห้องทำงานบ้านแสน สิงโตถือแฟ้มเอกสารประวัติคนไข้ของดวงใจมาให้แสน
“นายครับ ประวัติน้องสาวไอ้องอาจครับนาย” แสนรับเอกสารจากสิงโตแล้วเปิดดู
“นามสกุลไอ้องอาจไม่ใช่ชาตินักรบ แต่เป็นอมรเดช” แสนคิด “อมรเดช เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน”
แสนสั่งสิงโต “บอกไอ้มั่นติดต่อหมวดนิตย์ กูต้องการสืบเรื่องนี้”
ข้างๆ โรงนาไร่ราชสีห์ มั่นส่งซองใส่เงินให้หมวดนิตย์รับไปเปิดดู “นับให้ดีนะหมวด ดูซิว่าครบรึเปล่า”
หมวดนิตย์กรีดแบงค์ในซองดูหน่อยหนึ่งก็แค่นยิ้ม “ยังดี นึกว่านายแสนจะทิ้งกันแล้วซะอีก”
“นายแสนบอกว่าถ้าเสร็จงานนี้เมื่อไหร่ จะให้เงินหมวดอีกก้อน จะได้มีทุนหลบหนี”