บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 21 หน้า 18

หมวดนิตย์พยักหน้า “บอกนายแสนให้รอฟังข่าวพรุ่งนี้ เดี๋ยวก็รู้ว่าไอ้องอาจมันเป็นใครกันแน่”

หมวดนิตย์หันมองซ้ายขวาอย่างระวัง แล้วรีบเดินออกไป

ป่าละเมาะชานเมืองพล องอาจเดินกลับมาเห็นกัลป์กับกระรอกอยู่ที่แค้มป์ องอาจมีสีหน้าตึงเครียด

“องอาจ กลับมาแล้วเหรอ”

“หายไปตั้งนาน ฉันว่าจะปรึกษาเรื่องช่วยน้องสาวนายอยู่พอดี”

องอาจเผลอเหลือบมองคมแฝกในมือกัลป์นิดหนึ่ง จนกัลป์เอะใจ

กระรอกเห็นเงียบเลยเรียกสติ “นี่ นายเป็นอะไรรึเปล่า” องอาจนิ่งไปอึดใจ อัญชันออกมาเห็นเข้าพอดี องอาจหันไปมองอัญชันแล้วหยิบมีดไสยดำออกมา องอาจฝืนทำเป็นปกติ ยื่นมีดให้กัลป์

“มีดไสยดำฉันเก็บเอาไว้เผื่อเวลาฉุกเฉิน” กัลป์แปลกใจนิดหนึ่งก่อนรับมีดมาดู

“ของมีอาถรรพ์แบบนี้ มันคงไม่เหมาะกับฉันหรอก”

“แต่บางทีนายอาจต้องใช้ นายรับไว้เถอะ”

อัญชันมองมีดเหมือนนึกอะไรขึ้นได้บางอย่าง ขณะที่กัลป์รู้สึกผิดสังเกตในท่าทีขององอาจ กัลป์เหลือบมองคมแฝกในมือตัวเองนึกสังหรณ์ใจอะไรบางอย่าง

ห้องเอกสารศาลากลาง หมวดนิตย์ใช้มือหนึ่งถือไฟฉาย อีกมือกำลังรื้อค้นเอกสารในลิ้นชักอย่างร้อนรน

หมวดนิตย์หัวเสีย “อะไรของมันวะ นามสกุลอมรเดช นามสกุลคนบ้านไผ่แท้ๆ ทำไมถึงไม่มีเอกสารประวัติ”ทันใดนั้นเองไฟในห้องก็สว่างขึ้น หมวดนิตย์สะดุ้งหันไปเห็นยามแก่คนหนึ่งยืนอยู่

“อ้าวหมวด เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับเนี่ย แหม ผมตกใจหมดนึกว่าขโมย”

หมวดนิตย์อึกอัก “เอ่อ คือ..ผมมีงานด่วนน่ะลุง” หมวดนิตย์มองตู้เอกสาร “มีคดีต้องสะสาง”

“หมวดแจ้งเจ้าหน้าที่ไว้ก่อนรึเปล่าครับ ผมไม่เห็นรู้เรื่อง”

“ผมแจ้งเรียบร้อยแล้ว นี่ไงมีจดหมายรับรองด้วย” หมวดนิตย์ล้วงกระเป๋า ยามแก่เดินเข้ามาใกล้

มือหมวดนิตย์กดมีดสปริง ใบมัดดีดผึงออกมา หมวดนิตย์ตะปบคอยามแก่ให้ก้มลง ก่อนจ้วงมีดปักกลางอก เลือดหยดลงพื้นติ๋ง “จดหมายรับรองจากนายแสน ราชสีห์”

ยามแก่ตาค้างก่อนจะทรุดฮวบ หมวดนิตย์มองอย่างใจเย็น หมวดนิตย์ย่อตัวลงเอามือที่เปื้อนเลือดเช็ดกับเสื้อยามแก่ แล้วปลดพวงกุญแจที่ห้อยข้างเอวยามแก่ออกมาดู

ห้องทำงานผู้ว่าฯ กุญแจถูกสอดเข้ารูก่อนจะบิดเปิดประตูเข้าไปอย่างง่ายดาย หมวดนิตย์หยิบซองเอกสาร