บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 14 หน้า 11
สาว เซ่งมองดูอย่างใจเย็น เพลิงนิ่งเช่นกัน ขณะที่เข้ม ขวานชักใจไม่ดี
“พี่เซ่ง คุณหนูอัญชันเป็นน้องนายแสนนะพี่”
“ถ้าคุณหนูเป็นอะไรไป นายแสนต้องฆ่าเราแน่”
เซ่งหัวเราะหมุนกรงต่อ เพลิงเริ่มกระสับกระส่ายเพราะเป็นห่วงตัวประกัน เซ่งตะโกน
“ไอ้กัลป์ เกรียงไกร มึงมุดหัวอยู่ที่ไหน แน่จริงก็โผล่ออกมาสิโว้ย”
เพลิงเห็นกัลป์เดินเข้ามา เพลิงเอามือตบบ่าเซ่ง “ไอ้กัลป์มาแล้วพี่เซ่ง”
อัญชันกับกระรอกได้ยินชื่อกัลป์ก็หูผึ่ง สักครู่พวกสมุนเข้าไปคุมตัวกัลป์ กัลป์ชูมือขึ้นโดยปราศจากอาวุธ เซ่งหัวเราะชอบใจ
“พี่กัลป์ ช่วยฉันด้วย ฉันอยู่นี่”
“ฮ่าๆๆ มึงนี่ มันบ้าดีเดือดแท้ๆไอ้กัลป์ ยอมมาพบกูโดยไม่เอาคมแฝกมาด้วย”
กัลป์ชักคมแฝกออกมาจากด้านหลังเสื้อ แล้วเข้าเล่นงานสมุนแสน 5 คน หมอบในพริบตา กัลป์ว่าแล้วมองไปที่กระรอก มาลัย และอัญชันที่อยู่ในกรง เซ่งมองตามไปแล้วหันมาแสยะยิ้ม
“อีพวกนี้มันเป็นจุดอ่อนของมึง อย่างที่นายแสนพูดจริงๆ”
“เป้าหมายของมึงคือกู ไอ้เซ่ง ปล่อยผู้หญิงไปได้แล้ว”
“แน่นอน ปล่อยแน่ แต่มึงต้องตายก่อน” เซ่งบอกกับเพลิง “ไอ้อินทรีย์ จัดการ!!”
เพลิงถือมีดไสยดำเข้ามาเผชิญหน้ากับกัลป์ “มีดเล่มแค่นั้น หยุดกูไม่อยู่หรอกเพื่อน”
“มันไม่ใช่มีดธรรมดา แต่มีไว้เชือดมึงโดยเฉพาะ”
กัลป์เหลือบมองมีดไสยดำในมือเพลิง แล้วเริ่มรู้สึกว่ามันมีอำนาจพิเศษบางอย่างจริงๆ มีดมีอักขระ สถานการณ์ไม่สู้ดี กัลป์กวาดสายตามองไปรอบๆ เริ่มสำรวจ ว่ามีศัตรูยืนอยู่ตรงจุดไหน และถืออาวุธอะไรบ้าง
“ไสยเวทย์ ไม่ว่าจะขาวหรือดำ ก็ไม่วิเศษเท่ากับจิตที่มีสมาธิของคน ไม่ว่าเผชิญศึกกล้าแกร่งแค่ไหน ก็อย่าให้สมาธิขาดหายเป็นอันขาด” คำของอัคนีก้องในหัวกัลป์
ลาพระพาย เพลิงชักมีดไสยดำออกจากฝัก “ต่อให้หนังเหนียวแค่ไหน มึงก็ตายอยู่ดี”
เพลิงพุ่งเข้าใส่กัลป์ กัลป์ออกลีลาพลิกตัวหลบ องอาจกับตะโพนออกมาจากที่ซ่อน เข้ม ขวาน และสมุนเห็นระดมยิงใส่องอาจกับตะโพน องอาจหลบรวดเร็วกลิ้งหลบกระสุนเข้าเนินเดิม วินาทีนั้นเพลิงกับกัลป์ต่อสู้กันอยู่
เพลิงเงื้อมีดไสยดำแล้วโผเข้าเล่นงานกัลป์ เห็นกัลป์ควงคมแฝกเข้าต่อสู้อย่างคล่องแคล่ว
องอาจกลิ้งหลบกระสุนปืนจากพวกเข้มขวาน มาตรงที่ตะโพนอยู่ “เอาไงต่อวะองอาจ”