บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 14 หน้า 13
แสน สิงโต มั่น เข้ามาพร้อมสมุนอีก 3คน เซ่งเห็นแสน “นายแสน”
เข้มกับขวานเห็นแสนมา เลยรีบผลักองอาจกับตะโพนไปกองกับพื้นแล้วเอาปืนจ่อ เซ่งผลักกัลป์ไปกองกับพื้น สิงโตกับมั่นยกปืนขึ้นมาจ่อกัลป์
อัญชัน กระรอก มาลัย ที่อยู่นอกกรงแล้ว กระรอกประคองมาลัย องอาจกับตะโพนโดนมัดมือไพล่หลังคุกเข่าโดนเข้มกับขวานเอาปืนจ่อ
“พี่แสน นี่เกิดอะไรขึ้น พี่ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง”
“เป็นความผิดของพี่เอง ที่เชื่อใจลูกน้องมากเกินไป” แสนว่าแล้วมองมาที่เซ่ง เซ่งรู้ดีว่าต้องโดนแน่ “นาย”
“มึงทำให้กูผิดหวังมาก มึงทำอะไรของมึง ไอ้เซ่ง”
แสนสะบัดคมแฝกฟาดขาเซ่งจนเข่าทรุด และตีซ้ำที่หลังเซ่งจนหน้าคะมำ เซ่งโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร
แสนสั่งมั่น “ไอ้มั่น พาผู้หญิงสามคนนี้ กลับไปที่ไร่แสงดาว”
“กระรอก พาแม่มาลัยกลับไปก่อน ฉันจะอยู่ทางนี้เอง”
กัลป์สั่ง “อัญชัน คุณก็ควรจะกลับไปด้วย ฝากดูแลแม่มาลัยกับกระรอกด้วยนะ ไม่ต้องห่วงผม”
อัญชันพากระรอกและมาลัยออกไป โดยมีมั่นกับสมุนพาเดินออกไป อัญชันกำลังเดินออกไปแล้วหยุดหันมองกัลป์ กัลป์มองอัญชันอย่างห่วงใย ทั้งสองสบตากัน แล้วอัญชันก็เดินจากไปพร้อมกับกระรอก มาลัย มั่นและสมุน ขณะที่แสนเดินไปเผชิญหน้ากับกัลป์ แล้วมองไปทางเพลิงที่คว้ามีดไสยดำเหมือนจะบู๊กับกัลป์ต่อ
“มึงหลีกไปอินทรีย์ กูจัดการเอง”
เพลิงยอมฉากถอยไป เห็นผู้คนรายรอบต่างตั้งหลักได้ ขณะที่ตะโพนกับองอาจถูกควบคุมตัวโดยเข้ม สิงโต และขวาน “มึงหมดทางหนีแล้วไอ้กัลป์”
กัลป์เดินไปเอาไม้คมแฝกที่ขัดอยู่ที่บังคับกรงอยู่
“ตราบใดที่ยังไม่ตาย กูไม่ยอมแพ้มึงหรอกไอ้แสน”
แสนยิ้มสมเพช “ก็ได้ ถ้ามึงชนะกู กูจะปล่อยพวกมึงไป ครั้งแรกกูชนะมึง เพราะมึงติดคุกวางมือจากคมแฝกมานาน ครั้งสองกูชนะมึงเพราะมึงบาดเจ็บ แต่ครั้งนี้ มึงจะบาดเจ็บไม่บาดเจ็บ หรือจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม กูจะเอาชีวิตมึง” แสนยิ้มเหี้ยมก่อนจะลงมือเล่นงานกัลป์
ทั้งคู่ปะทะคมแฝกกันอย่างดุเดือด กระบวนท่าคมแฝกมากมายถูกงัดออกมาต่อกรกันอย่างสูสี ต่างฝ่ายต่างถูกคมแฝกเล่นงาน จนบาดเจ็บคนละนิดละหน่อย แสนจรดท่าคมแฝก เตรียมใช้ไม้ตายของมันคือนาคาพ่นไฟ เวลานั้นเอง กัลป์เริ่มนึกถึงอดีต