บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 14 หน้า 2
ดวงใจสะบัดแขนจากการยึดเหนี่ยว แล้วหนีออกไปจากศาลาและผ่านหน้ากระรอกไป เวลานั้นเองเห็นรถคันหนึ่งกำลังแล่นผ่านถนน กระรอกได้สติรีบกระชากตัวดวงใจเข้ามากอดเอาไว้ ก่อนจะตัดหน้ารถไปอย่างฉิวเฉียด รถเบรก องอาจถือถุงขนมมาด้วยเดินมาเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี พยาบาลก้อยวิ่งออกมาตามดวงใจ
“ขอบใจมากนะลูกพี่ที่ช่วยดวงใจเอาไว้ ผมไม่รู้จะตอบแทนยังไงเอาเป็นว่า”
องอาจยกมือไหว้ “ขอบคุณนะคร้าบ”
กระรอกเขิน-ผลัก “ฮึย บ้า นายมาไหว้ฉันทาไม”
“แหม ผมก็อย่างงี้แหละมืออ่อน ใครทาอะไรให้ก็ไหว้”
กระรอกยิ้ม-ปรับท่าที “ดวงใจน่าสงสารนะ...คงเจออะไรร้ายๆ มาเยอะ ถึงได้เป็นแบบนี้”
องอาจสลดความรู้สึกจริง “หมอก็เคยพูดแบบนี้ ชีวิตของดวงใจติดอยู่กับฝันร้ายในอดีต ไม่มีวันพรุ่งนี้ วันต่อๆไปเหมือนคนอื่นเขา”
“แล้วนายกับดวงใจ เกี่ยวข้องกันยังไงเหรอ” องอาจไม่ตอบ ทั้งสองมองตากัน
ด้านหลังทั้งสองคน เพลิงมองมาที่กระรอกกับองอาจ ก็รีบแอบซุ่มมองอย่างใช้ความคิด
เพลิงกลับออกมาที่ลานจอดรถ กวาดสายตามองหาอะไรบางอย่างจนเจอรถขององอาจที่จอดอยู่ เพลิงมองดูต้นทางจนแน่ใจแล้วจึงนำกระดาษโน้ตที่เตรียมไว้ไปเหน็บเข้าที่เดิม ที่เคยเหน็บเมื่อคราวก่อน
บ้านตะโพน กัลป์กำลังอ่านดูโน้ตอย่างประหลาดใจ แล้วส่งให้ตะโพนรับไปดูบ้าง
“บอกวันที่ บอกเวลา บอกทะเบียนรถที่ใช้ขนของ แถมยังบอกจุดรับของอีก ถ้ามันรู้ขนาดนี้แล้วทำไมไม่ไปแจ้งตารวจวะ”
“ลุงอย่าลืมสิว่ามีตำรวจนอกแถวบางคนถูกซื้อตัวไปแล้ว เวลานี้ใครดีใครร้ายคงแยกกันไม่ออก” องอาจบอกกับกัลป์ “ลายมือเหมือนเดิม แสดงว่าคนเดิมแน่นอน หมอนี่คงต้องการใช้แผนโจรล่าโจรกับไอ้แสน นายคิดว่ายังไงกัลป์”
“ตอนนี้เรารู้รายละเอียดทุกๆอย่างของพวกมัน และถ้ามันกระดิกตัวเมื่อไหร่ เราจะเล่นงานเมื่อนั้น”
กลางคืน ห้องทำงานแสน เพลิงใช้ลวดตะขอพิเศษสะเดาะกลอนเข้ามาในห้องทำงานแสน เพลิงกำลังแอบคุยโทรศัพท์กับใครบางคน
“คุณแน่ใจรึเปล่าว่าเพื่อนของคุณจะทำอย่างที่คุณคิด”
“ไม่ทราบครับ แต่ถ้าพวกเค้าไม่มาปล้นรถสินค้า ผมก็มีแผนสำรอง ผมจะระเบิดมันทิ้งด้วยมือของผมเอง”