บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 14 หน้า 5
ด่านตำรวจชายแดน พวกตำรวจกังฉินพากระชับอาวุธรอให้รถตะโพนมายังวิถีกระสุน
“เตรียมพร้อม เล็ง !!!”
ลุ้นระทึก ตะโพนขับรถไป ปาดเหงื่อไป “พ่อแก้วแม่แก้ว ช่วยลูกช้างด้วย”
กัลป์ประทับปืน เตรียมยิงตอบโต้ ขณะที่องอาจหยิบระเบิดกระป๋องออกมาเตรียมจุดชนวน
“ยิง !!!”
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงปืนดังขึ้นฟ้าหลายนัด ตำรวจกังฉินและพวกสะดุ้งมองไป เห็นรองเพชรในชุดเครื่องแบบตำรวจนำกำลังตารวจหลายนายโผล่มาจากที่ซ่อน เข้าชาร์จกลุ่มตำรวจกังฉินอย่างประชิดตัว
“รองเพชร” หน้ารองเพชรเคร่งขรึมเอาจริง
บ้านพักตำรวจชายแดน รองเพชร กัลป์ องอาจ โต้เถียงกัน
“ถ้าตำรวจทุกคนหันหลังให้อุดมการณ์เหมือนรอง แล้วประเทศนี้จะพึ่งใครได้อีก”
รองเพชรชะงักนิ่ง องอาจมองกัลป์แล้วบอกรองเพชรอย่างเห็นด้วย
“ต่อให้รองไม่สู้ พวกผมสองคนก็ไม่คิดหนี เราจะขอต้านนายแสนจนลมหายใจสุดท้าย”
รองเพชรหันมา “พวกคุณไม่ใช่ผู้รักษากฎหมาย พวกคุณจะเสี่ยงตายไปเพื่ออะไร” กัลป์เดินมาหารองเพชร
“ทุกหย่อมหญ้าบนปฐพี เป็นของพี่น้องชาวไทยทุกคน ไม่ใช่ของผู้มีอานาจเถื่อน ไม่ใช่ของแสน ราชสีห์ !!!”
“แผ่นดินนี้คือบ้านเกิดเมืองนอนของพวกเรา”
ด่านตำรวจชายแดน รองเพชรนำกำลังตำรวจบุกเข้ายึดด่าน
“วางอาวุธ คุกเข่า เอามือประสานท้ายทอย”
ตำรวจกังฉินมองตำรวจที่มาล้อม ทุกคนวางปืนลง แต่มีตำรวจหัวหน้าชุดคนหนึ่งทำท่าวางปืน แต่อีกมือข้างหนึ่งจับที่ปืนพกข้างเอวเพื่อจะหยิบออกมา รองเพชรเห็นเอาปืนเดินเข้าไปจี้ใกล้ขึ้น “อย่าเสี่ยงดีกว่า”
ตำรวจหัวหน้าชุดคนนั้นวางปืนแล้วเอามือขึ้นหัว “นี่มันเรื่องอะไร ที่นี่ไม่ใช่เขตรับผิดชอบของคุณนะ”
“ขอโทษด้วยนะ แต่ผมได้รับรายงานว่าพวกคุณรับสินบนของพวกคนร้าย” รองเพชรสั่ง “เอาตัวไป”
ตำรวจกังฉินหน้าเสีย ถูกจับเสียเอง
บนรถ เห็นด่านถูกเปิดทาง องอาจดีใจ “รองเพชรมาช่วยพวกเรา”
“ไปเลยลุง”
“พระเจ้าช่วยกล้วยอบน้าผึ้ง รอดตายแล้ว”