บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 14 หน้า 4
บนถนนละแวกชายแดน รถบรรทุกกำลังแล่นมา เห็นทะเบียนปลอมท้ายรถเหมือนกับรถของเซ่ง ตะโพนทำหน้าที่คนขับ โดยมีกัลป์กับองอาจโดยสารมาด้วย ท้ายรถบรรทุกมีอาวุธสงครามของแสนเต็มคัน
องอาจลดแผนที่ในมือลง “จวนถึงด่านตารวจของไอ้แสนแล้ว เตรียมพร้อม”
“ถ้าพวกมันจับได้จะทำยังไงวะ”
กัลป์บรรจุกระสุน “อย่างมากก็สู้แค่ตาย แต่ไม่ว่ายังไงเกมนี้พวกมันต้องแพ้” กัลป์ว่าก่อนจะกระชากลูกเลื่อนปืน
บนถนนละแวกชายแดน เพลิงท่าทางใจเย็นมาก แต่ขับรถเร่งมาเต็มที่ ขณะที่เซ่งกับชาญต่างร้อนใจ
“เราตามไม่ทันแน่ ต้องรีบส่งข่าวบอกคนที่ด่านให้สกัดพวกมัน”
“ที่นี่ไม่ใช่กรุงเทพฯนะคุณ จะได้มีตู้โทรศัพท์”
“แต่เรามีวิทยุสื่อสาร ยังไงก็ต้องลองเสี่ยงดู”
เซ่งว่าแล้วรีบควานหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมา เพลิงมองแล้วก็นึกหวั่นใจ
ด่านตำรวจชายแดน เป็นศาลาผ้าใบ เห็นตำรวจกังฉินประจำด่าน ไม่ได้ใส่เครื่องแบบ ส่วนเป็นอาสา นั่งเล่นหมากรุกบ้าง อ่านหนังสือพิมพ์บ้าง ต่างใส่แว่นดำ สีหน้าเฉยชา โดยมีอาวุธปืนกลวางพิงไว้อย่างมิได้แยแส
สักครู่วิทยุสื่อสารก็ดังขึ้นเป็นคลื่นซ่าๆ เหมือนมีคนพยายามติดต่อมา เจ้าหน้าที่รายหนึ่งหันไปหยิบมาปรับจูน คลื่นสัญญาณ “วอสอง ได้ยินชัดรึยัง”
ด่านตำรวจชายแดน ผ่านเวลามา รถที่ตะโพนกำลังขับรถมาถึง เห็นด่านตารวจอยู่ข้างหน้าลิบๆ
“เห็นด่านแล้วไอ้กัลป์”
กัลป์มองไป “ท่าจะไม่ดีแล้วองอาจ”
องอาจขยับแว่นมอง และเห็นตำรวจประจำด่าน กำลังติดอาวุธปืนกลเตรียมพร้อมตั้งแถวเหมือนรู้ข่าวมาก่อนล่วงหน้า “พวกมันไหวตัวแล้ว”
“แล้วเอาไงวะ”
“เตรียมฝ่าไป !!” ตะโพนพยักหน้าทั้งๆที่ใจเต้นระส่า รีบเร่งเครื่องรถแรงขึ้น
ขณะเดียวกันที่เพลิงก็ขับรถบรรทุกตามมาที่ด่าน ชาญซัก “ว่าไง เจอพวกมันรึยัง”
เซ่งละจากวิทยุ “เจอแล้ว กำลังนำหน้าพวกเราไปที่ด่าน”
“สั่งคนของเรา ถล่มมันให้ราบ” เพลิงเหลือบมองเซ่ง เป็นห่วงพวกกัลป์