บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 18
คมแฝก ตอนที่ 18
บทประพันธ์ เสนีย์ บุษปะเกศ
บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ และ นันท์ปภัสร บุษปะเกศ
แมกไม้ท่ามกลางแสงแดดยามเช้า รังสีกุมแผลโซซัดโซเซมาอย่างอ่อนล้า รังสีหยุดพิงต้นไม้หายใจหอบ ก่อนจะมุ่งหน้าต่อไป
ที่พักแรมของเข้มในป่า เข้ม ขวานกำลังปิ้งปลากินกันเป็นมื้อเช้าโดยมีวิทยุสื่อสารวางอยู่ใกล้ๆ
“เฮ้อ เมื่อไหร่นายแสนจะติดต่อมาซะทีวะ บอกว่าให้พวกเราปักหลักรอ แล้วนี่จะให้รอถึงเมื่อไหร่”
“สงกรานต์มั้งใครจะไปรู้วะ นายแสนบอกแค่ว่ารอให้ไอ้รังสีจัดการพวกนั้นก่อน แล้วให้เราไปดูให้เห็นศพกับตา”
“ไอ้รังสี? ตกลงใช่ไอ้หน้าผีที่เราเจอรึเปล่า แล้วมันคนเดียวจะทำได้เหรอวะ”
ขวานส่ายหน้าไม่รู้จะตอบยังไง แต่แล้วเข้มก็เหลือบเห็นอะไรบางอย่าง “ไอ้ขวาน ดูนั่น”
ขวานมองตามไปแล้ว เห็นรังสียืนโอบต้นไม้อยู่เพลียๆ สักครู่รังสีก็ร่วงกลิ้งตกเนินลงมา
“ไอ้หน้าผี ฮึย เอาไงดีวะ”
เข้มดัน “มึงไปช่วยมันดิ”
“มึงนั่นแหละ”
“มึงนั่นแหละ”
“ไอ้ห่ามึงนั่นแหละ” ขวานกับเข้มเกี่ยงกันไปดู
ห้องนอนกระรอกมาลัยในบ้านแสน มาลัยนั่งเอนอยู่บนเตียง มือหนึ่งกุมอกไว้คล้ายอาการโรคหัวใจกำเริบ กระรอกเฝ้าดูด้วยความเป็นห่วง “แม่จ๋า แม่เป็นยังไงบ้าง อดทนไว้ก่อนนะแม่”
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเห็นดอกไม้เข้ามา
“พี่ดอกไม้ พี่ดอกไม้ช่วยฉันด้วย แม่อาการทรุดใหญ่แล้ว ยาก็ไม่มี ฉันต้องพาแม่ไปหาหมอ พี่ดอกไม้ช่วยคุยกับนายแสนให้ฉันทีนะ”
“สมนํ้าหน้าอยากหาเรื่องหนีเอง คราวนี้เห็นที่จะยาก นายแสนเค้าคงไม่ไว้ใจเธออีกแล้ว”
“ถึงยังไงพี่ดอกไม้ก็เป็นคนโปรดของนายแสน ถ้าพี่ดอกไม้เอ่ยปาก นายแสนอาจจะยอมให้คุณหมอมาดูอาการ
แม่มาลัยที่บ้านก็ได้นะ พี่ดอกไม้ ช่วยฉันหน่อยเถอะนะ แล้วพระคุณนี้ฉันจะไม่ลืมเลย ฉันสาบาน”
ดอกไม้วางท่าเหมือนคิดดูก่อน พลางมองไปที่มาลัย มาลัยมองดอกไม้อย่างวิงวอนเช่นกัน