บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 18 หน้า 3
“อย่าขัดขืนไปเลยกระรอก เธอหนีไม่พ้นหรอก”
“กระรอก” กระรอกหันไป “แม่” มาลัยโผเผมากอดกระรอกเอาไว้
“ทำไมกันพ่อแสน นี่หมดทางหากินแล้วหรือไง ทำไมถึงต้องเอาลูกสาวฉันไปขายแบบนี้ ฉันไม่ยอมนะ”
“หลีกไปให้พ้น แกไม่มีสิทธิ์มาขวางฉัน”
“ก็เอาสิ ถ้าพ่อแสนคิดจะทำแบบนี้ก็ได้ แต่พ่อแสนต้องข้ามศพฉันไปก่อน ฉันยอมตาย”
มาลัยว่าแล้วก็พุ่งเข้าไปทั้งตบ ทุบ ตี ถีบ ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องกระรอก จนกระรอกหลุดออกจากมั่น ดอกไม้เห็นแสนยังนิ่งอยู่เลยสั่งการแทน “มัวรออะไรอยู่ จับอีแก่ลากเข้าไปข้างใน จับนังกระรอกขึ้นรถ”
มั่นเข้าไปจับกระรอก สมุนสองคนตรงเข้าไปจะลากมาลัย มาลัยเหลือบเห็นปืนที่เอวของสมุนแสนเลยคว้าปืนออกมาแล้วยิงสมุนแสนตาย จากนั้นมาลัยเหวี่ยงปากกระบอกปืนไปทางสิงโต ไปทางมั่น แต่มั่นมีกระรอกอยู่เลยหันปากกระบอกปืนไปทางสิงโต แล้วยิงใส่สิงโต สิงโตหลบกระสุนมาลัยได้ มาลัยเหวี่ยงปากกระบอกปืนไปทางแสน แสนดึงสมุนมาบังตัวเอง พร้อมกับหยิบปืนที่เอวจากสมุน เป็นจังหวะเดียวกันที่มาลัยยิงโดนสมุนสองนัดซ้อนตาย แสนใช้ปืนยิงโดนมาลัย มาลัยทรุดตัวกองกับพื้น กระรอกเห็นมาลัยโดนยิง สะบัดตัวออกจากมั่นวิ่งเข้าไปหามาลัย ประคองศรีษะมาลัยให้อยู่ในอ้อมกอด กระรอกเขย่า “แม่ แม่”
ดอกไม้ยืนดูอยู่ด้วยความตกใจทำอะไรไม่ถูก
“แม่จ๋า” กระรอกวานดอกไม้ “พี่ดอกไม้ตามหมอเร็ว แม่จะไม่ไหวแล้ว”
กระรอกหันกลับมาดูมาลัย “แม่แข็งใจไว้ก่อน แม่อย่าเป็นอะไรนะ”
กระรอกว่าแสน “ไอ้แสน ไอ้คนใจร้าย ไอ้สารเลว แกยิงแม่ฉันทำไม”
“ไอ้กัลป์พี่เธอ มันก็ยิงพ่อฉันแบบนี้ แล้วทำไมฉันยิงแม่มันไม่ได้” แสนเล็งปืนไปที่กระรอก
“อยากโดนอีกคนมั้ยละ” ดอกไม้ใจคอไม่ดี มาลัยปรือตามองมาที่แสน
“พ่อแสน ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้อง ถึงพ่อแสนจะเกลียดจะแค้นไอ้กัลป์ยังไง ฉันก็ขอเอาชีวิตของฉันไถ่โทษแทนไอ้กัลป์มัน กระรอกมันเป็นเด็กผู้หญิง ยกเว้นมันสักคนเถอะนะ พ่อแสนอย่าก่อเวรก่อกรรมอีกเลย อโหสิกรรมต่อกันนะพ่อแสน” มาลัยหันมาหากระรอก เอามืองลูบหน้ากระรอก
“รักษาเนื้อ รักษาตัวให้ดีนะลูก แม่ขอโทษ แม่ปกป้องดูแลลูกได้แค่นี้”
มาลัยสิ้นลมทั้งนํ้าตา มือตก กระรอกกรีดร้องกอดร่างมาลัยรํ่าไห้ “แม่ แม่”
ดอกไม้เห็นการตายของมาลัยก็เศร้า กับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป ไม่คิดว่าผลมันจะร้ายแรงขนาดนี้ ท่ามกลางเสียงร้องไห้ของกระรอก แสนมองศพมาลัยด้วยสายตาที่ว่างเปล่า