บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 18 หน้า 5
“จะดีหรือร้าย ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่จิตใจ ถึงอาวุธที่ใช้จะทรงอานุภาพแค่ไหน ก็เทียบไม่ได้กับหัวใจที่กล้าแกร่ง และเข้าถึงแก่นแท้ของการต่อสู้”
โถงบาร์บ้านแสน สิงโตรายงานแสน
“นายครับ ผมฝังศพแม่มาลัย คู่กับไอ้ก้านพ่อไอ้กัลป์เรียบร้อยแล้วครับ”
“แค่นี้ยังไม่สาสมกับความแค้น ที่ไอ้กัลป์มันทำไว้กับกู”
สิงโตรายงานต่อ “นายครับ ไอ้ขวานวิทยุมาบอกว่าไอ้รังสียังทำงานไม่สำเร็จ ไอ้กัลป์กับพวกยังไม่ตาย”
แสนโมโหปาแก้วเหล้าทิ้ง “ไปบอกไอ้เซ่งให้เตรียมตัวเดินทางไปกับกู กูจะออกไปตามล่าพวกมัน”
“แล้วทางนี้ล่ะครับนาย”
“กูให้มึงเป็นคนดูแล รวมทั้งไอ้อินทรีย์”
“นายหมายถึง ?”
“ถึงมันจะดื้อด้าน แต่ฝีมือมันใช้การได้ กูขอมอบหมายให้มึงปราบพยศมัน แล้วกูจะกลับมาดูผลงานทีหลัง”
“ได้ครับนาย เรื่องสั่งสอนคน ผมถนัดอยู่แล้ว” สิงโตกระหยิ่มยิ้มย่อง
ร้านกาแฟพ่อปาน ตะเภากำลังใจลอยเช็ดถูโต๊ะซํ้าๆวนๆอยู่ที่เดิม สักครู่พ่อปานก็ยื่นหน้ามาดูใกล้ๆ
“ตกลงงวดนี้ออกเลขอะไรเหรอลูก ต้องเอาแป้งโรยด้วยมั้ยจะได้เห็นชัดๆ”
ตะเภาอึกอัก “พ่อ”
จงอางยืนล้างแก้วอยู่ “พี่เค้ากำลังสับสน ว่าเพลิง กัมปนาท กับ อินทรีย์ เขมราฐใครเป็นใครก็ไม่รู้”
“ก็เอ็งบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าไอ้เพลิงเป็นคนช่วยแกกับพี่สาวแก ช่วยพาแม่มาลัยกับกระรอกหนี”
“ตกลงมันจะเอายังไงกันแน่วะ ไอ้นี่ แล้วสรุปผัวเอ็งมันคือเพลิง กัมปนาท หรือ อินทรีย์ เขมราฐ กันแน่วะ”
“โธ่พ่อ” ตะเภาเดินหนีขึ้นบ้านไป
ห้องนอนตะเภา ตะเภาหลบมานั่งจับเจ่าหน้ามุ่ยในห้อง สักครู่พออารมณ์โกรธคลายลง อารมณ์ห่วงหาก็มาแทน ตะเภาเริ่มคิดถึงเรื่องราวของเพลิงเวลาที่มาในห้องนี้ มีอะไรกุ๊กกิ๊กน่ารักมากมาย ก่อนจะจบลงที่คำพูดระหว่างเธอกับเพลิง เพลิงเอามือจับไหล่ทั้งสองข้างของตะเภาให้หันกลับมา
“ตะเภา...เธอเชื่อในตัวฉันมั้ย”
“เชื่อเรื่องอะไร”
“ความดี...และตัวตนที่แท้จริงของฉัน”