บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 8

คมแฝก ตอนที่ 8

บทประพันธ์ เสนีย์ บุษปะเกศ

บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ นันท์ปภัสร บุษปะเกศ

ห้องทำงานบ้านแสน แสนกับอัญชันกำลังโต้เถียงกันอย่างดุเดือด

“พวกมันโกหก! อาวุธสงครามที่ไหนกัน ยาเสพติดที่ไหนกัน พี่เป็นพลเมืองดีนะอัญชัน ไม่ใช่ผู้ก่อการร้าย! ใครกันที่มันใช้ระเบิดอยู่โครมๆ หวังจะฆ่าพี่ พี่กับลูกน้องมีแค่อาวุธใช้ป้องกันตัวเท่านั้นเอง”

อัญชันมองแสนอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะเคยได้ยินกับหูที่แสนพูดกับรูปพ่อสนในห้องเรื่องอาวุธสงคราม

“พวกมันไม่พอใจที่เห็นพี่มีอำนาจต่างหาก พวกมันอิจฉาที่พี่อยู่เหนือกว่าพวกมัน แม้แต่พวกตำรวจก็ใส่ร้ายพี่ น้องอย่าลืมสิว่าไอ้กัลป์เคยเป็นตำรวจมาก่อน มันเป็นพวกเดียวกัน”

“พี่จะให้ฉันเชื่ออย่างนั้นจริงเหรอ”

แสนจับบ่าอัญชันอย่างแรง “น้องพี่ พวกมันฆ่าพ่อของเรา และอีกไม่ช้ามันจะพรากเราจากกัน แต่พี่ไม่ยอม...”

แสนกอดอัญชันแน่น “พี่ไม่ยอมให้ใครมาพรากอัญชันไปจากพี่เป็นอันขาด”

อัญชันนิ่งกลัว...ท่าทีผิดเพี้ยนของแสน

“ตระกูลราชสีห์ เหลือเราแค่สองคนเท่านั้น โลกนี้ไม่มีใครอีกแล้วอัญชัน ไม่ว่าไอ้หน้าไหนก็ตามที่คิดร้ายต่อพวกเรา พี่จะฆ่ามัน...ฆ่ามัน!!!” แสนกอดอัญชันไว้ด้วยความหวงแหน ไม่ใช่แบบพี่น้องแต่เป็นแบบชู้สาว จนอัญชันรู้สึกอึดอัดแทบหายใจไม่ออก...หายใจไม่ออกจริงๆ

ห้องนอนอัญชัน อัญชันกลับมาหลังจากที่คุยกับแสน คิดถึงสิ่งที่กัลป์บอกว่า แสนไม่ใช่พี่ชายคนเดิมของอัญชันอีกแล้ว ที่กัลป์กับองอาจเจ็บปางตายเพราะอาวุธระเบิดของแสน แต่แสนคือพี่ชายและครอบครัวคนเดียวของอัญชัน แผ่นดินนี้ควรจะเป็นของแสน ราชสีห์หรือคนเมืองพล อัญชันสับสนไม่รู้จะอยู่ฝ่ายไหน คนหนึ่งคือพี่ชาย และอีกคนคือคนที่เธอรัก และเธอก็เป็นชนวนสงครามในครั้งนี้

อดีต ฤทัยซึ่งหน้าคล้ายอัญชันมากกำลังสะพายกระเป๋าสัมภาระใบเล็กๆ อุ้มเด็กหญิงอัญชันวิ่งหนีมา แต่แล้วเห็นเพียงด้านหลังสน สีหน้าฤทัยตกใจ เห็นปากกระบอกปืนของสนลั่นกระสุนปัง

ห้องทำงานแสน กลางคืน แสนผวาตื่นเพราะฝันร้าย มันกระหืดกระหอบด้วยความตื่นตระหนก แสนเห็นมีเลือดหยดลงบนโต๊ะ แสนเงยหน้าขึ้น เห็นพ่อสนที่ตายในสภาพถูกยิงหัวแบะยื่นหน้าเข้ามา “ไอ้แสน”