บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 8 หน้า 2
“พ่อ” พ่อสนยิ้ม ส่งเสียงครางในคอเหมือนสัตว์ ก่อนจะยื่นสองมือที่เปื้อนเลือดมาประคองใบหน้าแสน
“อย่าให้อัญชันหนีไปได้เหมือนกับแม่ของมัน อัญชันต้องเป็นของแกกับพ่อ ไปตลอดชีวิต ใครก็ตามที่คิดพรากอัญชันไปจากแก มันต้องตาย !!!”
ห้องทำงานแสน แสนสะดุ้งตื่นและพบว่าทั้งหมดก็แค่ฝันร้าย เสียงวี๊ดในหัวกลับมาอย่างรวดเร็ว แสนพยายามอดทนกำหมัดแน่นเพื่อต่อสู้กับอาการปวดหัวนั้น จนกระทั่งมือเกร็งมือสั่น ในที่สุดแสนก็คำรามในคอออกมาเพราะทนไม่ไหว รีบคว้ายาประจำตัวมา แสนตั้งหลักสักครู่ยาจึงออกฤทธิ์ เสียงวี๊ดซาไป
“ไอ้กัลป์ มึงกับพวกของมึง...จะต้องชดใช้”
หน้าร้านพ่อปาน ขบวนรถของแสนแล่นเข้ามาจอดเรียงกันอยู่บริเวณหน้าตลาด แสนลงจากรถพร้อมด้วยเหล่าสมุน
โรงพัก ตำรวจกำลังซ่อมโรงพักที่เสียหาย จ่ากานพลูกับหมู่กร๊วกเข้ามารายงานรองเพชรที่กำลังยืนอ่านแฟ้มรายงานอยู่ “ท่านรองครับ...สายของผมรายงานว่า ตอนนี้นายแสนขนสมุนไปที่ตลาดเมืองพลครับ”
“พวกมันไปทำอะไรกัน”
หมู่กร๊วกคาด “ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่ดูเหมือนว่าเป้าหมายจะเป็นร้านกาแฟของนายปาน”
รองเพชรหันไปสั่งจ่ากานพลู “กานพลูจัดกำลังตำรวจไปที่ตลาดกับผมเดี๋ยวนี้เลย”
“เออ...แต่ยังไม่เห็นมีการแจ้งเหตุเข้ามาเลยนะครับท่านรองเพชร”
รองเพชรไม่พอใจ “คุณจะปล่อยให้เจ้าพ่ออาชญากรอย่างนายแสน ข่มเหงรังแกประชาชนก่อน รึไงหมวด”
หมวดนิตย์มองรองเพชรอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์
ร้านพ่อปาน แสนชกพ่อปานจนล้มควํ่าและปราดจะเข้าซํ้า แต่ตะเภารีบขวางไว้ ขณะที่จงอางกับแม่แจ้รีบช่วยกันประคองพ่อปานลุกขึ้น
“พ่อ!” ตะเภาโกรธจ้องหน้าแสน “มันมากไปแล้วนะนายแสน คิดว่าบ้านเมือง ไม่มีกฎหมายหรือไง”
“อย่าคิดว่าฉันโง่นะตะเภา ฉันรู้ว่าเธอให้การช่วยเหลือไอ้กัลป์กับพวก และฉันก็ทนมาพอแล้ว”
แสนหันมามองหน้าชาวบ้านที่มุงอยู่นอกร้าน แล้วประกาศก้อง
“ดูไว้ให้ดี... นี่คือตัวอย่างของคนที่ให้ที่คุ้มกะลาหัว หรือให้ความร่วมมือกับไอ้กัลป์” แสนสั่ง “ไอ้สิงโต”
แสนพยักหน้า ลูกน้องแสนกรูเข้าถล่มร้าน พังวินาศสันตะโร ข้าวของโต๊ะล้มพังพินาศ
“อย่า อย่าพังร้านฉันเลย อย่า!”