บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 19 หน้า 3
ที่ตีนเขาเจมส์เห็นอะไรผิดปกติบางอย่าง เป็นแสงสะท้อนจากกล้องส่องทางไกลขององอาจ
“มีคนอยู่บนนั้น ใช่พวกมันรึเปล่า”
“ไอ้กัลป์ มึงอยู่นี่เอง”
เซ่งหรี่ตาชะเง้อ “ท่าทางรีบๆแบบนี้ สงสัยกำลังคิดหนีแน่นอน”
“ไม่มีทางหนีพวกเราพ้นหรอก” ชาญหันไปส่งสัญญาณมือให้หัวหน้าทีมทหาร อีกฝ่ายพยักหน้าแล้วหันไปสั่งลูกทีม “พวกมันอยู่นั่น ตามไป” พวกทหารเคลื่อนทัพไปอย่างรวดเร็ว
เส้นทางลงจากถ้ำมหากาฬ กัลป์ องอาจ อัญชัน ตะโพน ต่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงทหารเอะอะ
“โห เคลื่อนทัพเป็นพายุแบบนี้เราหนีไม่ทันแน่”
“ถ้าข้ามเขาไปอีกฟาก เราก็จะเจอป่า แถมต้องเดินเท้าอีก หลายวันกว่าจะพ้นเขตชายแดน”
“ลุงตะโพน มีทางลัดหรือที่ซ่อนแถวนี้บ้างรึเปล่า”
“โอ้ย แถวนี้จะมีที่ซ่อนที่ไหน นอกจาก...”
อัญชันเดา “ถ้ำมหากาฬ” องอาจมองกัลป์อย่างชั่งใจ พวกทหารรีบตามมาอย่างรวดเร็ว
หน้าถ้ำมหากาฬ กัลป์กับพวกพากันกลับมาถึงหน้าถ้ำมหากาฬ
“ในนั้นมีทางออกรึเปล่า” องอาจถามกัลป์ “ฉันเห็นแสงสว่าง น่าจะมีทางให้ผ่านได้”
อัญชันสงสัย “แต่องอาจบอกว่าข้างในมีแก๊สพิษไม่ใช่เหรอ” องอาจเปิดกระติกน้ำรดใส่ผ้าแต่ละผืนจนชุ่ม
“ทำอะไรเนี่ยองอาจ” ตะโพนซัก “หยิบผ้าของตัวเองออกมา ปิดจมูกเอาไว้ มันจะช่วยกรองแก๊สพิษได้บางส่วน”
องอาจบอกกับกัลป์ “คุณเคยเข้าไปแล้ว ช่วยนำทางนะกัลป์ เราต้องรีบผ่านออกไปให้เร็วที่สุด”
กัลป์พยักหน้าเข้าใจ กัลป์ อัญชัน ตะโพน องอาจ ต่างหยิบผ้าขนหนู ผ้าเช็ดหน้า ผ้าขาวม้าออกมา
ในถ้ำมหากาฬ คบเพลิงถูกจุด กัลป์และทีมมีผ้าชุบน้าปิดหน้า กัลป์รีบนำทางทุกคนผ่านไปยังแสงสว่างอย่างรวดเร็ว ซอกหินตามพื้นยังพ่นไอพิษออกมาอย่างต่อเนื่อง องอาจถือไฟฉายตามหลัง และฉายไฟดูแหล่งที่มาของแก๊สพิษอย่างใช้ความคิดนิดหนึง ก่อนจะรีบตามทุกคนไป
ขุนเขาแห่งถ้ำมหากาฬ สูงค้ำฟ้า ฝูงอีกาบินว่อน แสน เซ่ง เจมส์ ชาญ เพิ่งมาสมทบกับพวกทหาร พวกทหารหลายคนมองตามเสียงอีกาไปอย่างใจคอไม่ดีนัก มันร้องระงมราวกับเป็นลางร้าย
หัวหน้าทหารรายงานเจมส์ “พวกมันหนีเข้าไปในถ้ำครับ”
“รีบส่งคนเข้าไปตามล่ามัน”