บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 19 หน้า 5
“แล้วเจอไอ้พวกนั้นหรือเปล่า
ทหารอาการหลอน “ไม่เจอ ไม่เจอ พวกเราฆ่ากันเอง พวกเราฆ่ากันเอง” ชาญอึ้งเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง
เซ่งเน้น “ก็บอกแล้วไงว่าถ้ามหากาฬมีอาถรรพ์”
พวกทหารมองหน้ากันเลิ่กลั่กด้วยความกลัว ชาญบันดาลโทสะ ชักปืนมาส่องหน้าเซ่ง
“หุบปากเดี๋ยวนี้ แกกำลังพูดให้ทุกคนเสียขวัญ”
“ที่กูพูดคือเรื่องจริง”
ชาญง้างนกจะขู่ แสนรีบยื่นคมแฝกเสยข้อมือของชาญจนปืนลอยละลิ่ว เจมส์คว้าปืนที่ลอยอยู่ แสนเงื้อมคมแฝกจะเข้าตีชาญ “ถ้ามึงยังขืนใช้ปืนมาเล็งใส่คนของกูอีก กูจะใช้คมแฝกป่นกระดูกของมึง”
ชาญผวาในความไวของแสน
“พอเถอะนายแสน สั่งสอนแค่นี้ชาญก็คงเข้าใจแล้ว เรามาวางแผนกันดีกว่า ว่าจะทำยังไงต่อไป”
เจมส์เซฟปืนแล้วส่งให้ชาญ ปรามชาญหยุดก่อเรื่องสักที
ในถ้ำมหากาฬ ทุกคนออกมาจากทางซอกหินแล้วมองไปรอบๆ ต้องตกใจเพราะไม่เห็นทางออก
กัลป์เห็นแสงสว่างที่มาจากตาน้ำแอ่งใหญ่ “มันเป็นทางรอดทางเดียวของพวกเรา”
กัลป์กระโดดลงน้ำไป ทั้ง 3 คนมองตามกัลป์ ไม่กี่อึกใจเห็นกัลป์โผล่ขึ้นมาจากน้ำ
“ถ้ามีแสงสว่าง ก็แปลว่ามันต้องเชื่อมต่อกับโลกภายนอก”
“แต่เราไม่รู้ว่ามันอยู่อีกไกลแค่ไหน ถ้าเสี่ยงออกไป เราอาจจมน้ำตายระหว่างทางก็ได้”
“พวกไอ้แสนมันตามเราเข้ามาแน่ ขืนอยู่ที่นี่ต่อไป เราก็ตายอยู่ดี”
กัลป์ยืนขึ้น ก่อนจะมองไปที่อัญชัน กัลป์ไม่กลัวตาย แต่ทนไม่ได้ที่ต้องพาอัญชันไปเสี่ยง
“อัญชัน ถึงยังไงไอ้แสนก็ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายของคุณ มันไม่ทำร้ายคุณแน่” ทั้งสองสบตากัน
“ไม่ ถ้าฉันต้องรอดกลับไปคนเดียว ฉันยอมตายดีกว่า” กัลป์มองหน้าอัญชัน อัญชันตรงมาคว้ามือกัลป์เอาไว้
“เราต้องรอดไปด้วยกัน”
ในถ้ำมหากาฬ หัวหน้าชุดวิ่งหลุดออกมาจากทางซอกหิน
หน้าถ้ำมหากาฬ แผนที่ถูกกางออก แสน เจมส์ เซ่ง ชาญหารือกัน
“ฉันเคยได้ยินคนเก่าคนแก่เขาเล่าให้ฟังว่า ถ้ำมหากาฬมีทางเข้าออกอยู่สองทาง แต่อีกทางไม่มีใครรู้ชัดว่าอยู่ตรงไหน” แสนชี้แผนที่ “ถ้าให้เดา ฉันคิดว่าน่าจะเป็นแถวนี้” เซ่งมองตามที่แสนชี้ในแผนที่