บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 15
คมแฝก ตอนที่ 15
บทประพันธ์ เสนีย์ บุษปะเกศ
บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ และ นันท์ปภัสร บุษปะเกศ
กลางวันวันใหม่ หน้าบ้านตะโพน ที่กองเถ้าถ่าน ตำรวจคู่ขานิตย์กาลังถ่ายภาพ หมวดนิตย์ยืนกอดอกยิ้มๆข้างๆ คือจ่ากานพลูกับหมู่กร๊วกที่ยืนสลดอยู่ เข้มกับสมุนหนึ่งคนยืนอยู่ด้านหลังกลุ่มชาวบ้านที่มามุงดูเหตุการณ์ เข้มกับสมุนส่งสัญญาณให้กันแล้วเดินออกไป ตะเภากับจงอางยืนอยู่ในกลุ่มชาวบ้านอีกฝั่งหนึ่ง ทั้งสองคนมีความรู้สึกทั้งโกรธทั้งแค้นและเศร้ากับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ไอ้แสนมันโหดเหี้ยมผิดมนุษย์มนาจริงๆ ไม่น่าเลยพี่กัลป์ พี่องอาจ ลุงตะโพน”
ตะเภานิ่งมองซากปรักหักพังนั้นด้วยความรู้สึกทั้งโกรธทั้งแค้นและเศร้า แววตาตะเภามุ่งมั่น
ลานหูกระโจง บ้านแสน ดอกไม้กับแสนกำลังนั่งกินอาหารเช้าอยู่ด้วยกัน เข้มเข้ามารายงาน
“ได้เรื่องยังไงบ้างวะ”
“เรียบร้อยครับนาย ไอ้กัลป์ องอาจ ตะโพน นอนเรียงกันเป็นตอตะโก สามศพเลยครับ”
ดอกไม้ที่กาลังถือแก้วกาแฟอยู่ ถึงกับมือไม้อ่อนทำให้แก้วกาแฟหลุดจากมือ แสนหันไปมองแล้วเอื้อมมือไปกุมมือดอกไม้ “เป็นอะไรเหรอจ๊ะดอกไม้ ตกใจขนาดนี้เลยเหรอ” ดอกไม้ไม่ตอบ สีหน้าอึ้งเก็บอาการไม่อยู่
ห้องทำงานแสน ดอกไม้เปิดลิ้นชักและหยิบปืนของแสนออกมา สีหน้าเศร้าหมองชะเง้อมองดูว่าแสนไปหรือยัง
ดอกไม้มองปืนแล้วคิดว่า ถ้าฆ่าแสนไม่ได้ต้องฆ่าคนที่แสนรัก
“ในเมื่อไอ้แสนมันพรากคนรักของฉันไป ฉันก็จะพรากชีวิตของน้องสาวมัน”
หน้าบ้านอัญชัน แสนเดินเข้ามา อัญชันเห็นแสนที่เดินเข้ามาหาตัวเอง แสนเห็นแววตาของอัญชันรู้ได้ว่าร้องไห้มาหนักทั้งคืน “น้องเป็นยังไงบ้าง รู้มั้ยว่าเมื่อคืนพี่เป็นห่วงแทบแย่”
มาลัย กระรอก เดินออกมาอยากรู้ว่ากัลป์เป็นยังไงบ้าง “นายแสน ลูกฉันอยู่ที่ไหน กัลป์อยู่ที่ไหน”
“ฉันส่งมันขึ้นสวรรค์ไปแล้ว” มาลัยได้ยินก็ทรุดตัวหมดแรง กระรอกรีบเข้าไปประคองมาลัย
อัญชันมองหน้าแสนอย่างเจ็บใจ ก่อนจะเงื้อมือตบฉาด “อัญชัน” อัญชันเดินกลับเข้าบ้านไป
อัญชันเดินเข้ามาในบ้าน แสนตามมาคว้าตัวไว้