บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 15 หน้า 5
“กัลป์” อัญชันเดินจะไปเปิดประตูห้อง แต่แล้วแสนก็เปิดประตูห้องเข้ามาก่อน อัญชันเห็นเป็นแสนจึงถอยออกมา แสนตรงเข้าไปหาอัญชัน “พี่แสน พี่จะทำอะไร อย่าเข้ามานะ”
“อัญชัน ยกโทษให้พี่เถอะนะ ที่ผ่านมาพี่ทาทุกอย่างลงไป ก็เพราะว่าพี่รัก...” แสนลูบแก้มอัญชัน “พี่รักเธอ...อัญชัน ยอดหญิงของพี่”
แสนขยับเข้าไปใกล้อัญชัน “ความรักที่พี่มีให้น้อง มันมากมายเกินกว่าพี่น้องทั่วไป น้องไม่สงสัยบ้างเหรอ...ว่าทำไมพี่ถึงได้รักน้องขนาดนี้ เราไม่ได้เป็นพี่น้องกัน พ่อสนอุ้มน้องมาตั้งแต่ยังเล็ก น้องเลยจำความไม่ได้”
“ในที่สุดพี่แสนก็ยืนยันสิ่งที่ฉันสงสัยมานาน แล้วพ่อแม่ของฉันเป็นใคร”
แสนเหี้ยม “นั่นไม่มีความหมาย ไม่มีค่าอะไรให้จดจำ” อัญชันตะลึงเมื่อนึกถึงภาพในอดีต
อดีต ฤทัยซึ่งหน้าคล้ายอัญชันมากกำลังสะพายกระเป๋าสัมภาระใบเล็กๆ อุ้มเด็กหญิงอัญชันวิ่งหนีมา แต่แล้วเห็นเพียงด้านหลังสนเข้ามา สีหน้าฤทัยตกใจ ปากกระบอกปืนของสนยิง กระสุนลั่นปัง
ห้องพักแม่เด็กแวว ในรงพยาบาลตัวเมือง อัญชันน้ำตาไหลออกมา น้าแดงสะอื้นเล่าต่อ
“นายแสน ไม่ใช่พี่ชายของคุณ คุณไม่จำเป็นต้องปกป้องมัน พวกราชสีห์มันทำลายชีวิตคุณ มันฆ่าพ่อแม่ของคุณ” อัญชันร้องไห้...ชีวิตที่ผ่านมาของเธอ กลับกลายเป็นภาพลวงตา
ระเบียงห้องนอนอัญชัน อัญชันได้สติก็แข็งขืนใส่ทันที
“พ่อแม่ของฉันถูกนายสนฆ่าตายเหมือนคนอื่นใช่มั้ย เหมือนคนอื่นที่ต้องตาย เพื่อขยายอำนาจให้แก่ตระกูลราชสีห์” แสนมัวตะลึงอาการอัญชันจึงไม่ทันตอบ อัญชันผลักแสน “อัญชัน !!”
“พี่รู้ความจริง พี่รู้ทุกอย่าง แต่พี่ไม่เคยบอกฉัน พ่อสนฆ่าพ่อแม่ของฉัน!”
“ไม่ใช่ความผิดของพ่อสน! ครอบครัวของน้องต่างหากที่ปฏิเสธความหวังดี พ่อของน้องต้องตาย ก็เพราะไม่ยอมหลีกทางให้ตระกูลราชสีห์ ส่วนแม่ของน้อง...ทั้งๆ ที่พ่อของพี่อุตส่าห์ให้เกียรติจะชุบเลี้ยงเป็นเมียแต่ง
แต่หล่อนก็ยังคิดหนี” แสนแค้น “พวกมันสมควรตาย !!”
แสนเดินเข้าหาอัญชัน อัญชันควักปืนมาจากเอวด้านหลังของตัวเอง อัญชันจ่อปืนไป “พี่แสน...อย่าเข้ามานะ!!”
“อัญชัน อย่าขัดขืนไปเลยน้องพี่ เพราะถึงยังไงน้องก็ต้องเป็นของพี่ไปชั่วชีวิต”
อัญชันมือไม้สั่น ประคองปืนยกสูงขึ้นเพื่อย้ำว่าเอาจริง
“อย่ากลัวพี่เลยอัญชัน แสน ราชสีห์คนนี้ถึงภายนอกจะดูโหดร้าย แต่หัวใจของมันก็รักและเทิดทูนน้องด้วยความจริงใจ” แสนว่าและเริ่มสืบเท้ามาใกล้ อัญชันกัดฟัน-ง้างนกปืน “อย่าเข้ามา”