บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 15 หน้า 2
“อัญชัน น้องฟังพี่ก่อน น้องก็รู้ว่าพี่กับไอ้กัลป์มีความแค้นสะสมมานานแค่ไหน พี่กับมันอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้”
“ตอนนี้ฉันก็แค้นพี่ พี่ฆ่าฉันซะเลยสิ ฆ่าฉันเลย” อัญชันร้องไห้ แสนพยายามปลอบ
“ไม่มีทาง พี่ไม่ทาแบบนั้น ถึงอัญชันจะเกลียดพี่แค่ไหน แต่พี่ก็ยังรัก ยังเป็นห่วงน้องเสมอ”
“รัก...และเป็นห่วงงั้นเหรอ” อัญชันปาดคราบน้ำตา
“พี่มีความรักแบบไหน ถึงได้ยอมให้ลูกน้องพาฉันไปทรมาน พี่รู้มั้ยว่าแม่มาลัย ฉัน กับกระรอกเกือบตาย เพื่อล่อเอากัลป์ไปฆ่าล้างแค้นของพี่ พี่ทำได้ทุกอย่างเพื่ออำนาจ พี่กลายเป็นเหมือนพ่อไปแล้ว”
แสนอึ้งไป “ใช่ นี่คือสิ่งที่พ่อต้องการ พี่ทำในสิ่งที่พ่อจะต้องภูมิใจ”
“แล้วพี่รู้มั้ยว่ามันต้องแลกกับอะไร” แสนนิ่ง
อัญชันแค่นยิ้ม “ความเป็นคนของพี่ ความรัก...ความศรัทธาที่ฉันมีต่อพี่ มันจบสิ้นลงแล้ว แม้แต่คาว่าพี่น้องระหว่างเราสองคน มันก็ไม่เหลืออีกแล้ว” อัญชันทำท่าจะเดินหนี แต่แสนกลับกระชากอัญชันเข้ามาในอ้อมกอด
“ไม่ เธอปฏิเสธพี่ไม่ได้หรอกอัญชัญ จำไว้ว่าชีวิตเธอเป็นของพี่ ถ้าพี่ไม่อนุญาตเธอจะไปจากพี่ไม่ได้เป็นอันขาด”
อัญชันตะลึงเมื่อแสนเผยความในใจออกมา
“พี่เคยบอกแล้วไงว่าตระกูลราสีห์เหลือเพียงเราเท่านั้น และเราจะต้องเป็นหนึ่งเดียวกัน”
“พี่พูดอะไรของพี่ ฉันไม่เข้าใจ”
ดอกไม้เข้ามาได้ยินที่แสนกำลังจะพูดกับอัญชัน เห็นเพียงด้านหลังของอัญชัน แสนดึงอัญชันมาใกล้
“เมื่อไหร่ที่พี่สืบสานเจตนารมณ์ของพ่อได้สำเร็จ เมื่อไหร่ที่พี่ได้เป็นใหญ่ในแผ่นดินนี้ คนที่จะครองอำนาจร่วมกับพี่ก็คือเธอ” แสนลูบหัวอัญชัน
“เราจะสร้างตระกูลราชสีห์ให้ยิ่งใหญ่ เราจะครองรักกันจนชั่วฟ้าดินสลาย” อัญชันทั้งโกรธทั้งแค้นนิ่งตัวแข็ง
ห้องรับแขกบ้านอัญชัน กระรอกกับมาลัยร้องไห้กับการสูญเสียกัลป์ อัญชันเดินเข้ามาเห็นทั้งสองคนแม่ลูกที่ตกอยู่ในสภาพเดียวกัน อัญชันร้องไห้เดินเข้าไปกอดมาลัยกับกระรอก
“เลิกบีบน้าตาได้แล้วอัญชัน” ทั้งหมดหันไปมองดอกไม้ที่เดินเข้ามา
“ที่แท้คือเธอกับนายแสน ที่ทำให้พี่กัลป์ตาย แล้วคิดจะครองรักกัน ฝันไปเถอะ วิปริตด้วยกันทั้งพี่ทั้งน้อง”
ดอกไม้ยกปืนขึ้นไปทางอัญชัน “และยังมีหน้ามาคิดจะกำจัดฉัน”
“มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด ฟังฉันก่อน” กระรอกกับมาลัยเห็นปืนที่ดอกไม้ถืออยู่ก็ตกใจ
“ดอกไม้ เก็บปืนเถอะลูก”
“อย่ามาเรียกฉันว่าลูก ที่แกประจบเอาใจนังอัญชัน ก็เพราะแกอยากเอาตัวรอด”