บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 15 (2/2) หน้า 4

นวลจันทร์เดินหิ้วตะกร้ากำลังจะเดินออกจากวัด แต่เห็นอะไรบางอย่างจึงชะงัก นวลจันทร์ก้มลงดูเห็นรอยเลือดเป็นทางก็มองตาม นวลจันทร์สงสัยเดินย่องเข้าไปดูตามทาง พอถึงพุ่มไม้ก็ค่อยๆ เปิดดู เห็นชายคนหนึ่งนอนเลือดอาบอยู่  นวลจันทร์ตกใจ “คุณ !”  นวลจันทร์รีบเข้าไปดูใกล้ๆ “คุณคะคุณ” นวลจันทร์หันหน้าชายบาดเจ็บมา  จึงเห็นว่าเป็น โชว “โชว !!” นวลจันทร์ตกใจกว่าเดิม

ที่บ้านของวายุ ดุจดาวยืนมองปลอกกระสุนปืนปลอมอยู่  

วายุเดินมาด้านหลัง “ผมรู้เรื่องพี่ชายคุณแล้ว  เสียใจด้วยนะครับ” ดุจดาวเงียบไปไม่ตอบ “เอ่อ...ที่โชวทำไปเพราะเหตุจำเป็น” 

ดุจดาวหันขวับมามอง หน้าวายุ  วายุเงียบคิดว่าอีกฝ่ายคงโกรธ “ฉันไม่เชื่อว่าคนเก่งอย่างพี่วินตายง่ายๆ  ฉันไม่เชื่อ !” ดุจดาวเดินออกไป วายุมองตามไปอย่างเป็นห่วง

ที่เซฟเฮ้าส์ ที่อนาวิลใช้หลบซ่อนตัว อนาวิลถอดเสื้อทายาใส่แผลฟกช้ำจากการต่อสู้  สักพักเสียงมือถือก็ดังขึ้น เห็นเป็นสายเรียกเข้าจากเม่ย “เม่ย ?” อนาวิลแปลกใจ ลังเลใจจะรับหรือไม่รับดี  สุดท้ายก็ทนไม่ได้ตัดสินใจกดรับ  แต่ไม่พูด 

เสียงเม่ยดังขึ้น “พี่วิน  ช่วยด้วยค่ะ  ช่วยด้วย...” แล้วสายก็ตัดไป

“เม่ย !!” อนาวิลตกใจ รีบเก็บทุกอย่างหยิบเสื้อจะพุ่งออกไปหาเม่ย แต่ชะงักลังเลใจ

อนาวิลตัดสินใจมาที่บ้านของเม่ย เขาวิ่งเข้ามาในบ้านแต่ไม่เห็นคน อนาวิลใจไม่ดี  รีบตามหาทั่วบ้านแต่ไม่พบ  

จนกระทั่งเม่ยเดินออกมา “พี่วินคะ”

อนาวิลดีใจลืมตัวรีบโผเข้าไปหาเม่ยอย่างห่วงใย“เม่ยเป็นอะไรรึเปล่า เกิดอะไรขึ้น” แต่เม่ยกลับมองอนาวิลอย่างผิดหวัง “เม่ยมีอะไรบอกพี่สิ” 

“คุณยังไม่ตายจริงๆ” อนาวิลอึ้งค่อยๆ หันหลังไป เห็นดุจดาวเดินเข้ามา

“ดาว ?!” อนาวิลหันมามองหน้าเม่ยทีดุจดาวที 

เม่ยเอ่ยถามน้ำตาคลอ “ทำไมต้องโกหกทุกคนด้วยคะพี่วิน ?” 

“เม่ยพี่...” อนาวิลอึ้งไปไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เม่ยมองอนาวิลสายตาผิดหวัง แล้ววิ่งหนี ออกไป “เม่ย” 

อนาวิลจะตาม  ดุจดาวขวางไว้ “คุณทำแบบนี้ทำไม ?!” 

อนาวิลเงียบไม่ตอบ 

เม่ยวิ่งร้องไห้มาที่ต้นกุหลาบในสวน สีหน้าเป็นห่วงโชวมาก “คุณชาย...คุณชายอยู่ที่ไหน ?”

โชวนอนเพ้อจับมือนวลจันทร์ไว้ อยู่ในกุฏิหลวงพ่อ  “แม่ครับ แม่”