บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 5 (1/2)
นวลจันทร์กลับมาถึงบ้าน ก็นั่งคิดถึงคำพูดโชวแล้วน้ำตาไหล
“ใครทำกรรมไว้ก็ต้องชดใช้ มันเป็นกฎของธรรมชาติ”
อนันต์เดินเข้ามา นวลจันทร์เห็นก็รีบเช็ดน้ำตา อนันต์เดินเข้าไปหานวลจันทร์ “มีอะไรรึเปล่าคุณ”
“วันนี้ชั้นไปเจอเด็กคนนั้นมาค่ะ”
“โชว?!” อนันต์ตกใจ นวลจันทร์พยักหน้า “นี่คุณ ...”
“ฟังชั้นก่อนซิคะคุณ” อนันต์นั่งลง รอฟังเหตุผลของนวลจันทร์ “เค้ามาขอโทษชั้น แล้วก็บอกว่าต่อไปจะไม่ดึงชั้นเข้าไปเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก”
“เชื่อได้เหรอคุณ อย่าลืมว่าเค้าเป็นมาเฟีย”
“สายตาของเค้ามันบอกชั้นค่ะ ว่าเค้ารู้สึกผิดจริงๆ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็ดี แต่ถึงยังไงผมว่าเรายังไม่ควรเชื่อใจเค้า”
“ค่ะ เค้าแค้นคุณมาก เค้าคงไม่ยอมปล่อยคุณไปแน่” นวลจันทร์พยักหน้า น้ำตาไหลทันที
“ไม่ต้องกลัว ผมจะระวังตัว ผมไม่เป็นอะไรแน่ คุณอย่าเพิ่งวิตกกังวลไปก่อนซิ” อนันต์ปลอบใจ
“ชั้นไม่อยากเห็นคุณกับเค้าทำร้ายกัน ชั้นทนไม่ได้”
“ดูคุณจะถูกชะตากับเด็กคนนั้นจริงๆ ทั้งๆ ที่เค้าทำร้ายคุณขนาดนี้”
“ชั้นก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะว่าทำไมถึงได้โกรธเค้าไม่ลง”
อนันต์ถอนใจ เพราะตัวเองก็ดูเหมือนจะรู้สึกเช่นเดียวกัน
ที่ห้องผู้ป่วยในโรงพยาบาล เม่ยเห็นเป็นโชวก็หันหลังจะเดินหนี โชวรีบกระโดดไปขวางทางไว้ “จะหนีคนไข้เหรอ” เม่ยมองหน้าโชวไม่พอใจ แต่ไม่ยอมพูดด้วยโชวสักคำ “ทำไมไม่พูดล่ะ” เม่ยเงียบ ไม่พูด หันหน้าหนี “จะเล่นสงครามเย็น ว่างั้น ?“ เม่ยยังเงียบ เดินหนี “โอเค! ดูซิว่าความพยายามของชั้น กับความอดทนของเธอ ใครจะแน่กว่ากัน!” ทั้งคู่มองหน้ากัน โชวนิ่งแต่สายตายียวนมาก
เม่ยเดินหงุดหงิดเข้ามาในห้องพัก
พยาบาลถาม “คุณคนไข้สุดหล่อเป็นไงบ้างเม่ย”
“ป่วยหนัก”
“ตายแล้ว ! แบบนี้จะต้องแจ้งคุณหมอ” พยาบาลอีกคนหันไปหยิบโทรศัพท์จะตามหมอ
เม่ยรีบห้าม “ไม่ต้องหรอกค่ะ คนแบบนี้ปล่อยให้ตายไปเลยดีกว่า คนอื่นจะได้ไม่เดือดร้อนเพราะเค้าอีก”
“อ้าว ทำไมล่ะ หล่อ ขาว ตี๋ หุ่นดี เท่ระเบิดอย่างนี้ปล่อยให้ตายเสียดายของแย่”