บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 5 (1/2) หน้า 4
“ไม่จริงนะจ๊ะ พี่แทบจะไม่มีแรงยกมืออยู่แล้ว จะทำได้ยังไง” คนไข้จอมหื่นเถียงทั้งๆ ที่มีมือถือหลักฐานชิ้นโตอยู่ในมือ
โชวยิ่งโมโหเอามือถือของคนไข้ชาย โยนทิ้งแล้วกระทืบซ้ำจนพังเละ จากนั้นก็โยนทิ้งออกนอกหน้าต่างไป คนไข้อ้าปากค้าง โชวโมโหกระชากคอคนไข้ชายจอมมารยา “ถ้าไม่อยากตาย ออกเดี๋ยวนี้ !”
“พอที! มานี่เลยคุณชาย” เม่ยหมดความอดทน กระชากตัวโชวออกไป คนไข้ชายมือไม้สั่นกลัว
เม่ยลากตัวโชวเดินมาอย่างหมดความอดทน “นี่จะไม่เลิกก่อกวนชั้นใช่ไหม ?”
“ไอ้หมอนั่นมันบ้ากาม เธอไม่เชื่อชั้นเหรอ”
“ถึงอย่างงั้นชั้นก็มีวิธีรับมือเองได้”
“จัดการยังไง ยัยบื้ออย่างเธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ถ้าชั้นไม่ตามเธอไป...”
“ตามชั้น?! หือ...แล้วคุณชายตามมาทำไม มีอะไรจะบอกรึเปล่า ?”
โชวชะงักรู้ตัวว่าพลาด “ก็...ก็แค่...ไม่ชอบ !”
“เหรอออ...?? แสดงว่ายอมรับแล้วใช่ไหมว่าตัวเองทำผิด ?!” เม่ยยิ้มชนะ เพราะรู้จักนิสัยโชวดี
“เธอนี่มัน...!!!” โชวเถียงไม่ออก
“ถ้ารู้ตัวแล้วก็เปลี่ยนความคิดซะใหม่ เลิกอาฆาตพยาบาทท่านอนันต์กับครอบครัวซะ” เม่ยจริงจังมาก
“เพราะเรื่องนี้งั้นเหรอ?”
“ใช่ ! ถ้าทำร้ายท่านอนันต์กับครอบครัว คุณชายกับชั้นได้เห็นดีกันแน่ !”
“ไอ้อนันต์มันเป็นอะไรกะเธอ ทำไมเธอต้องปกป้องมันกับครอบครัวมันด้วย ?!” โชวถามเสียงเข้ม
ในมุมของเม่ย เธอกำลังปกป้องดุจดาวเพื่อนรัก แต่ไม่รู้จะบอกยังไง ลังเลใจไม่รู้จะบอกเรื่องดุจดาวให้โชวรู้ดีไหม กลัวว่ายิ่งจะทำให้เรื่องเลวร้ายลงไปอีก ถ้าโชวรู้เรื่องว่าดุจดาวเป็นเพื่อนรักของเธอ
“ว่าไง? บอกมาว่าทำไม?” โชวเค้นถามเม่ย
“เพราะ...” เม่ยยังไม่ตอบ
แต่แล้วเสียงของอนาวิลก็ดังขึ้น “เม่ยครับ”
ทั้งคู่หันไปเห็นอนาวิลเดินเข้ามา อนาวิลเห็นโชวก็แปลกใจ ทั้งคู่มองหน้าเขม่น ไม่กินเส้นกัน
โชวหันขวับไปมองเม่ยไม่พอใจ เสียใจสุดๆ “นี่ใช่ไหมคือเหตุผลของเธอ ?”
เม่ยพยายามจะอธิบาย “คุณชาย...”
“ว่าที่พ่อแฟนซินะ?” โชวโกรธไม่อยากฟังอะไรแล้ว หันหลังเดินออกไป
“ไม่... คุณชาย !”
โชวไม่สนใจเสียงเรียกเดินหนีไปอย่างเร็ว โชวเดินสวนทางกับอนาวิล ทั้งคู่มองหน้ากันเหมือนจะมีเรื่อง เม่ยลุ้นระทึกกลัวทั้งคู่จะมีเรื่องกันอีก
พอโชวเดินมาใกล้ อนาวิลก็พูดออกมาได้ยินกันแค่สองคน “หมาที่แกส่งมาแว้งกัดชั้น สักวันชั้นจะส่งมันกลับไป”