บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 15 (1/2) หน้า 5

“ก่อนที่ฉันจะเหลืออด พามันออกจากบ้านเดี๋ยวนี้ ! ออกไป !!” เฉินเอ่ยไล่อย่างโกรธจัด

เม่ยประคองโชวลุกขึ้น “ไปก่อนเถอะค่ะคุณชาย” 

“ผมไปก่อนนะครับอาหลี่ หายไวๆ นะครับอา” โชวเดินออกไป 

หลี่เฟยพยายามเรียก “คุณ...ชาย...” 

เม่ยพาโชวออกไป  เฉินมองตามด้วยความแค้น หลี่เฟยเสียดายที่ไม่ได้บอกความจริงกับโชว

ด้านอนันต์เดินมาถึงหน้าห้องนอนอนาวิลก็เคาะประตู “วิน  พ่อเข้าไปได้ไหม” ไม่มีเสียงตอบรับ อนันต์จึงตัดสินใจบิดลูกบิดประตูแต่ปรากฏว่า ประตูไม่ได้ล็อก จึงเปิดประตูเข้าไป “วิน...นอนอยู่เหรอลูก ?” อนันต์เดินเข้ามาสีหน้ายิ้มแย้มดีใจมาก ทว่าบนเตียงไม่มี อนาวิล  อนันต์แปลกใจ เดินหาจนทั่วห้อง  แต่ก็ไม่เจอใคร อนันต์เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า พบแต่ตู้ว่างเปล่าไม่มีเสื้อผ้าอยู่  จึงเดาออกว่าอนาวิลขนของไปแล้ว

“สองพ่อลูกอาหารพร้อมแล้วนะ  ไปกินข้าวกันเถอะค่ะ” นวลจันทร์เดินเข้ามาตาม มองหา ไม่เห็นอนาวิล  เจอแต่อนันต์ยืนอึ้งอยู่ก็เลยถาม “ลูกล่ะคะคุณ”

“ลูกไปแล้ว” 

นวลจันทร์ตกใจ “อะไรนะคะ ลูกเพิ่งมาถึงจะไปได้ยังไง ? แล้วลูกจะไปที่ไหนคะคุณ ?” 

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” 

อนันต์กับนวลจันทร์เศร้าเสียใจมาก

อนาวิลที่หนีออกจากบ้านมามาหยุดยืนเศร้าริมแม่น้ำ นึกถึงท่าทางของเหว่ยชิงที่เดินเข้ามาหาเขา มือไม้สั่นทั้งโหยหาทั้งสำนึกผิด “อนาวิลลูกแม่”

นึกถึงคำตอบนวลจันทร์ “กรุ๊ป เอเนกาทีฟ เลือดกรุ๊ปพิเศษเหรอ ?” 

“มีใช่ไหมครับแม่ ?” อนาวิลสายตามีหวัง รอคำตอบ  

นวลจันทร์ส่ายหน้า “ไม่มีหรอกจ้ะ  พ่อกับแม่เลือดกรุ๊ปบี  ยายดาวกับลูกก็คงเลือดกรุ๊ปบีเหมือนกัน หรือไม่ก็กรุ๊ปโอ พวกเราไม่มีใครมีเลือดกรุ๊ปพิเศษหรอก” 

“ไม่จริง !” อนาวิลอึ้งเมื่อรู้ความจริงจากปากแม่ก็ท่าทางมึนเหมือนถูกของแข็งตีแสกหน้า เสียศูนย์ไป

อนาวิลนึกแล้วก็ยิ่งเสียใจ  “ไม่จริง ! ฉันไม่ใช่ลูกโจร  ฉันต้องไม่ใช่ลูกโจร  ไม่ใช่ ไม่ใช่ !!!” อนาวิลตะโกนเสียงดังออกมาอย่างรับไม่ได้

ที่หน้าบ้านของเม่ย โชวกับเม่ยเดินออกจากบ้านมา  

“อย่าคิดมากเรื่องที่พี่เฉินพูดเลยนะคะ” เม่ยเอ่ยปลอบใจ

“แต่เฉินก็พูดถูก  ฉันเป็นลูกก็ต้องร่วมชดใช้สิ่งที่แม่ทำ” เม่ยเห็นสีหน้าโชว ไม่สบายใจ จึงเอื้อมไปจับมือให้กำลังใจโชว “เธอเคยโกรธจนคิดอยากแก้แค้นแม่ฉันไหม”