บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 16 (2/2)
ที่บ้านเช่าของเม่ย หลี่เฟยเดินหาเม่ย “เม่ย” เงาใครบางคนเดินวิ่งผ่านหลังหลี่เฟยไป “เม่ย...” หลี่เฟยหันไปมอง
เม่ยยืนอยู่ตรงต้นกุหลาบในสวนนอกบ้าน กำลังเหม่อครุ่นคิดถึงสิ่งที่อนาวิลพูดกับเธอ
“หวังว่าเม่ยคงไม่ลืมว่าเฉินตายเพราะใคร”
เม่ยนึกถึงตอนที่โชวยืนยันหนักแน่นกับเธอ
“ถ้าฉันบอกไม่ได้ทำ เธอจะเชื่อฉันไหม”
เม่ยหันขวับมองหน้าโชว ลังเลใจ สับสน “เม่ยไม่เชื่อ”
“ถ้าเธอไม่เชื่อ เราก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก”
สุดท้าย เม่ยนึกถึงที่อนาวิลขอเม่ยเป็นมากกว่าเพื่อน “พี่ยังรอคำตอบจากเม่ยอยู่นะ ไม่เคยลืม”
เม่ยท่าทางหนักใจแล้วทันใดนั้นเสียงของหล่นดังโครมก็ดังมาจากในบ้าน “พ่อ !” เม่ยตกใจรีบวิ่งเข้าไป
“พ่อคะ” เม่ยหันไปเห็นอะไรบางอย่างก็ชะงัก ตกใจ
ที่ห้องทำงานของอันดา วีนัสยืนมองรูปอันดาอยู่คนเดียวนิ่งๆ ดูไม่ออกว่าเสียใจหรือไม่ “รีบตายทำไม ฉันยังไม่ได้เอาคืนสิ่งที่พี่ทำกับฉันเลย” อนาวิลเดินมา เห็นแล้วนึกอะไรบางอย่างได้จึงเข้าไปหาวีนัส วีนัสหันไปเห็นก็ก้มหัวทำความเคารพ “ประมุข”
“เรียกผมเหมือนเดิมดีกว่า ยังไงเราก็เคยรู้สึกดีๆ ต่อกัน”
“ถึงแม้วันนี้ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมแล้วใช่ไหมคะ” อนาวิลเงียบ ไม่ตอบคำถาม“วีนัสดีใจด้วยนะคะ ไม่คิดเลยว่าลูกที่แท้จริงของน้าเหว่ยชิงจะเป็นคุณ”
“ผมเองก็ไม่เคยคิดเหมือนกัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก”
“วีนัสเข้าใจค่ะ”
“ผมเสียใจด้วยเรื่องพี่ชายคุณด้วย”
“ฉันเคยเกลียดเค้า เคยอยากให้เค้าตายๆ ไปซะ”
“แต่คุณก็เสียใจ สายเลือดยังไงก็ตัดกันไม่ขาดหรอก” วีนัสเงียบไป ไม่พูดอะไร อนาวิลแสร้งพูดขึ้นอย่างสลดใจ “อันดารักและไว้ใจเพื่อนมากเกินไป เค้าเลยต้องตายเพราะเพื่อน”
“คุณหมายความว่าไงคะวิน ?” วีนัสหันขวับ
“คนที่ฆ่าอันดาพี่ชายคุณคือภูผา!”