บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 16 (2/2) หน้า 5

ภูผาวิ่งหนี อนาวิลวิ่งตาม อนาวิลยิงปืนใส่ ภูผากระโดดหลบแล้วยิงต่อสู้ ภูผายิงสู้กับอนาวิลจนกระสุนหมด ภูผาจะหนีแต่อนาวิลตามมาทัน ทั้งคู่สู้กันด้วยมือเปล่าอย่างดุเดือด ในที่สุดภูผาก็เป็นฝ่ายพลาดท่าแพ้อนาวิล  แต่แล้วภูผาก็หันไปเห็นปืนอนาวิลที่ตกอยู่ อนาวิลก็เห็นเช่นกัน  ทั้งคู่พุ่งเข้าไปจะแย่งปืนกัน แต่อนาวิลเร็วกว่าแย่งปืนมาได้ ขณะที่อนาวิล กำลังจะยิงภูผาตาย ทันใดนั้นกระสุนปริศนาก็ยิงสวนเข้ามา โชคดีอนาวิลกระโดดหลบทัน เจ้าของกระสุนปริศนาขับรถเข้ามาจอดเอี๊ยด เป็นวีนัสนั่นเอง !

“วีนัส !” ภูผาแปลกใจ

“ขึ้นมา!! เร็ว!!!” วีนัสเรียกอีกฝ่าย แล้วยิงป้องกันให้  ภูผารีบกระโดดขึ้นรถ วีนัสขับรถแล่น ออกไป 

อนาวิลวิ่งตามมาจะยิง แต่ไม่ยิง “วีนัสทำไม?” อนาวิลมองตามวีนัสไปอย่างไม่เข้าใจ

โชวประคองเม่ยลุกขึ้น “เป็นอะไรไหม เจ็บตรงไหนรึเปล่า” เม่ยส่ายหน้า ทั้งคู่มองหน้ากัน โชวดึงเม่ยเข้ามากอดแนบอกอย่างเป็นห่วง 

อนาวิลวิ่งเข้ามามองอย่างเคืองๆ “เม่ย !”

เม่ยหันไปมองหน้าอนาวิล “เรื่องจริงเหรอคะพี่วิน พี่ฆ่าพี่เฉินจริงๆ เหรอ” อนาวิลมองหน้าเม่ยที่เจ็บปวดแล้วเงียบไม่พูดอะไร “คุณชาย... ใครกันแน่ที่ฆ่าพี่ชายเม่ย ใครกัน ?” 

“มันขึ้นอยู่กับเม่ยว่าจะเลือกใคร พี่หรือไอ้โชว” อนาวิลเอ่ยขึ้น เม่ยอึ้งน้ำตาไหล

โชวโกรธพุ่ง เข้าใส่อนาวิล “ไอ้เลว! แกทำร้ายจิตใจเม่ยขนาดนี้ยังไม่พออีกเหรอ แกรักเม่ยประสาอะไร” 

“แกต่างหากที่ไม่คู่ควรกับเม่ย” อนาวิลไม่ยอมแพ้ ต่อสู้กับโชวอีก 

ขณะที่ทั้งคู่สู้กันเม่ยมีท่าทางสับสน แล้วโชวก็พลาดท่าอนาวิลล้วงปืนขึ้นมาจะยิง 

“ไอ้โชว !” วายุตกใจ

“อย่านะ !” เม่ยเข้าไปขวางปกป้องโชว “ถ้าพี่วินจะทำอะไรคุณชาย ก็ฆ่าเม่ยก่อน” 

“หมายความว่าเม่ยเลือกมัน” อนาวิลย้อนถามอึ้งๆ

“เม่ยรู้จักคุณชายดีพอค่ะ” อนาวิลได้ยินคำพูดเม่ยก็อึ้งเจ็บปวด “เม่ยขอเถอะค่ะพี่วิน เลิกแล้วต่อกัน ให้อภัยกันเถอะ” 

อนาวิลเอาปืนลง “ครั้งนี้ฉันจะปล่อยแกไปแต่ความแค้นระหว่างสายเลือดยังไม่จบแค่นี้” อนาวิลค่อยๆ หันหลังเดินจากไป

รถวีนัสแล่นเข้ามาจอดบนทางริมเขา วีนัสจอดรถปลดเข็มขัด “เหนื่อยไหม”

“นิดหน่อย” 

วีนัสหันไปหยิบขวดน้ำมายื่นให้ “กินน้ำแล้วพักก่อน”