บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 16 (2/2) หน้า 2
วีนัสอึ้ง ช็อกกับข้อมูลที่รับรู้ อนาวิลยิ้มร้าย
ที่บ้านของภูผา ชายหนุ่มยืนคิดสีหน้าแค้น หวนคิดถึงการตายของอันดา
“นี่แกอยากเป็นประมุขมากขนาดฆ่าฉันได้เลยเหรอวะ”
“ฉันขอโทษอันดา ฉันขอโทษ” ภูผาร้องไห้รู้สึกผิดต่อเพื่อน
อันดาแค่นหัวเราะทั้งน้ำตา “แกคงไม่มีวันลืมฉัน..ไม่ลืมว่า..เพื่อความโลภอยากเป็นใหญ่..แกถึงกับฆ่าเพื่อน ของแกได้” อันดาเริ่มหายใจ หอบ วาระสุดท้ายกำลังมาถึง
ภูผารีบจับมือเพื่อน“ไอ้อันดา ไม่นะ..แกอย่าทิ้งฉันไปนะ”
“ในเมื่อฉันต้องตาย แกต้องเป็นประมุขให้ได้นะภูผา เพื่อน...” อันดาหมดหายใจสุดท้ายก่อนจะพูดจบ มือของอันดาที่ภูผาจับไว้อยู่ร่วงลงพื้น
“อันดา... !!!”
ภูผาต่อยผนังอย่างบ้าคลั่งด้วยความแค้นใจ สักพักสมุนเดินเข้ามาเอ่ยรายงาน “งานที่นายสั่งจัดการเรียบร้อยแล้วครับ”
“ไอ้อนาวิล แกต้องชดใช้ให้อันดา!” ภูผายิ้มสีหน้าครุ่นคิดมีแผนร้าย
ที่วัดแห่งหนึ่ง วายุเดินเข้ามาเห็นชายแต่งตัวเซอร์ๆ ใส่หมวกเหมือนเด็กวัดธรรมดาๆ กำลังกวาดลานวัดอยู่ วายุเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ ทำเป็นไม่สนใจเด็กวัด แล้วพูดลอยๆ ขึ้นมา “เป็นอย่างที่แกเดาไว้ น้าเหว่ยชิงประกาศแต่งตั้ง อนาวิลเป็นประมุขในฐานะลูกที่แท้จริงแล้ว” เด็กวัดค่อยๆ ขยับหมวกจึงเห็นว่าเป็นโชวปลอมตัวนั่นเอง “มีอีกเรื่อง...ไอ้อันดาตายแล้ว”
โชวชะงักหันไปถามทันที “ฝีมือใคร”
“ภูผา”
“อะไรนะ?” โชวไม่อยากเชื่อ “ทำไม?”
“เป็นแผนของอนาวิลมันหลอกให้สองคนนั่นฆ่ากันเอง แล้วคนที่เหลืออยู่ก็คือคนที่เลวกว่า”
โชวกำมือแน่นแค้นใจ “แกระวังตัวด้วยวายุ อนาวิลไม่หยุดแค่นี้แน่ มันต้องการกำจัดพวกเราทีละคน”
วายุพยักหน้า “แต่คนอย่างภูผาต้องหาทางแก้แค้นอนาวิลแน่”
โชวครุ่นคิดบางอย่างได้ ก็มีสีหน้าตระหนก “เม่ย!!!” โชวรีบวิ่งออกไปทันที
ที่บ้านของเม่ย เม่ยถูกพวกคนร้ายจับขึ้นรถ หลี่เฟยพยายามตะเกียกตะกาย ตะโกนตามลูก “เม่ย เม่ย...”
“จัดการมันซะ” หัวหน้าคนร้ายสั่ง
“อย่าทำอะไรพ่อนะ อย่า พ่อ..” เม่ยขอร้องอีกฝ่าย ทว่าประตูรถปิดลง แล้วรถก็แล่น ออกไป