บทละครโทรทัศน์ ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 3 หน้า 3
ไซเรนแค่น ขำในชะตากรรม บัญชาพยายามไกล่เกลี่ย “มันจำเป็น เพราะคดีนี้ มันมียามาเกี่ยวข้องด้วย”
ที่ร้านขายของชำ พาสเวิร์ด เด็กหนุ่มในชุดกางเกงขาสั้นเก่าซีดแต่สะอาดสะอ้าน ท่าทางเกือบจะเป็นเด็กออทิศติค เวลาพูดมักจะไม่ค่อยมองหน้าคน มีความสามารถพิเศษในการจดจำ มีการจำเป็นแบบรูปภาพ และความสามารถในการคำนวณ และทุกอย่างที่เป็นตัวเลข พาสเวิร์ดคิดเงินให้ลูกค้าสองคนพร้อมกันโดยการชำเลืองมองขณะลูกค้าเก็บของใส่ถุง
พาสเวิร์ดบอกกับลูกค้าคนแรก “429 บาท” พาสเวิร์ดหันไปมองของลูกค้าคนที่สอง “890 บาท” ลูกค้าคนแรกจ่ายเงิน คนที่สองเพิ่มของพาสเวิร์ดเพิ่มตาม “921 956” เจ้าของร้านท่าทางใจดียืนดูอยู่
ลูกค้าสนิทกันแกล้งเอาของเข้าๆออกจากถุง “เธอทำได้ไงห้ะพาสเวิร์ด”
“ก็..ก็บวกเลขเฉยๆไม่มีไรยาก 980 บาท”
“ติดกระดุมยากกว่าเนอะ” ลูกค้าหัวเราะเขินๆ มองกระดุมเสื้อที่ติดสลับกันของพาสเวิร์ด
เชนเข้ามา “พอดีวันนี้ผ่านทางนี้ ไปกินข้าวกัน..หิวแล้ว” เชนชวน พาสเวิร์ดยิ้มดีใจ เชนเอื้อมมือมาปรับกระดุมให้เข้าที่ “บอกแล้วไง ว่าให้เริ่มติดเม็ดบนเม็ดแรกก่อนแล้วที่เหลือก็จะถูกเองไง”
“ไปๆ... เอาเงินให้เฮียแปบนึง” ระหว่างเดินถือสมุดตัวเลขขายของ พาสเวิร์ดเดินไปเอานิ้วไล่ตัวเลขแถวยาวไป พอเดินถึงเขียนยอดเสร็จพอดี
“ขอบใจนะพาสเวิร์ด” เจ้าของร้านยื่นซองให้ พาสเวิร์ดเอาซองเงินออกมาเดินนับแล้วเดินกลับไปหาเจ้าของร้านใหม่ เชนเดินมามองห่างๆ “เออผมไม่ได้วันละ 300 เหรอครับ”
“300 นะมันของคนปกติ แต่พาสเวิร์ดนี่ดีเป็นพิเศษเลยให้ร้อยนึงไง”
พาสเวิร์ดยิ้มนึกว่าชมตัวเอง พยักหน้าเห็นด้วยแล้วจะเดินออก เชนไม่พอใจ “พิเศษยังไง ต่างด้าวแม่งยังได้ค่าแรงเยอะกว่านี้อีก”
เจ้าของร้านค้า เริ่มแสดงทาสแท้ “ก็มันปัญญาอ่อน”
“แล้วมันทำงานให้เฮียได้เหมือนๆ คนอื่น รึเปล่า” พาสเวิร์ดพยายามห้ามเชน
“รับมันทำงานนี่ก็บุญแล้ว”
“ไอ้เวิร์ดมึงเลิกทำเลย...ห่าวันละร้อย คิดเงิน ล้างส้วม ยกของเช็คสต๊อก เฮียแม่ง!! ใจทำด้วยอะไรวะ ตอนเด็กๆแดกนมหมาปะเนี้ย ใจหมาจริงๆ”
เจ้าของร้านตบหัวเชน พาสเวิร์ดขวางโดนถีบล้ม เชนจะสู้แต่เจ้าของร้านชักมีด พาสเวิร์ดจะหยิบซองเงินที่หล่น เจ้าของร้านวาดมีดมา พาสเวิร์ดสะดุ้งไม่กล้าเอา เจ้าของร้านไล่ “มึงออกไปเลย เนรคุณ”