บทละครโทรทัศน์ ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 8 หน้า 3
เพื่อนคนที่สองย้อน "เอ้าก็มึงชื่อตี๋ใหญ่ มึงก็ต้องเป็นโจรดิ พ่อก็เล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อน มีโจรปล้นคนฆ่าคนตำรวจตามจับตั้งนาน กว่าจะจับได้ มึงชื่อเหมือนโจรมึงก็เป็นโจรแหละเร็วๆ มึงใช้ปืนอะไรกูเอ็มสิบหก พิ่วๆๆ" เพื่อนพูดเสร็จทำท่ายิง
"มาๆ..กูใช้ลูกซอง ตั้มๆๆ” เพื่อนคนแรกเอาบ้าง
ตี๋ใหญ่ย้อน "กูไม่ได้ชื่อตี๋ใหญ่จริงๆนิ กูชื่อธาวิน ไม่เอาอ่ะ โอน้อยออก ไม่งั้นกูไม่เล่น"
ทั้งสามคน ตกลงกัน “โอ.....น้อยออก”
เพื่อนคนที่สองหัวเราะ “ฮะฮะฮะ ไอ้ตี๋ใหญ่ ออกก่อนอีกแล้วเป็นโจร"
ตี๋ใหญ่ก้มหน้าเซ็งที่เหลือแยกย้ายไปซุ่ม เด็กๆทั้งสามเล่นไล่ยิงสนุกสนาน เพื่อนๆยกมือมาทำนิ้วเป็นปืน ตี๋ใหญ่โดนยิงล้มลง ตี๋ใหญ่ทำเป็นตายอยู่แป๊บนึง แล้วยืนขึ้น
"เฮ้ย!!ตี๋ใหญ่ มึงโดนยิงแล้วก็ต้องตายดิ"
"เอ้า!!! ก็กูไม่ได้เป็นโจรจริงๆ หนิ กูก็ต้องไม่ตายดิ"
ทั้งหมดโวยวาย เพื่อนอีกคนเข้ามายิง ตี๋ใหญ่ทำเป็นหลบได้แล้วยิงตอบ
ภายในบ้านตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่ช่วยแม่ห่อข้าวให้พ่อไปกิน
“วันหน้านะ...เดี๋ยวผมทำให้พ่อกับแม่กินเอง”
“จ้าาา... เอาให้อร่อยกว่าแม่ทำเลยนะ”
พ่อกำลังจะเดินเข้ามาเอาห่อข้าว ได้ยินสองแม่ลูกคุยกัน จึงพูดหยอกลูก “ตี๋ใหญ่...หยิบช้อนให้พ่อด้วย”
แม่ตีแขนพ่อ “เอาอีกแล้วพ่อ...ไม่เรียกลูกชื่อนี้ เรียกไปเรียกมาจนติดแล้ว”
“จ่ะแม่... พ่อลืม...ธาวินหยิบกระบอกน้ำให้ด้วยลูก” ตี๋ใหญ่หยิบกระบอกน้ำมาให้
“ตี๋ใหญ่ เดินไปส่งพ่อเสร็จแล้วเอาการบ้านมาให้แม่ดูหน่อย”
ตี๋ใหญ่ กับ พ่อพูดพร้อมกัน “แม่”
“เออ แม่ขอโทษ ก็ติดมาจากทั้งสองคนนี่แหละ ไปๆไปได้และพ่อ”
พ่อแม่ลูกยิ้มหัวเราะให้กัน
4 ปีก่อน ตี๋ใหญ่กำลังเตรียมห่อข้าวและเตรียมกระบอกน้ำให้แม่ไว้กินที่โรงพยาบาล“ไชโป้วผัดไข่ เสร็จแล้ว อร่อยมากๆ” แม่ยืนยิ้มมองตี๋ใหญ่เตรียมข้าวอยู่ใกล้
พ่อเดินมาหยิบห่อข้าว เสร็จแล้วเดินไปหาแม่ “หมอนัดกี่โมงแม่”
“นัดกี่โมง ก็เสร็จตอนเย็นเหมือนเดิมแหละพ่อ"
“เย็นนี้เจอกันที่โรงพยาบาลนะ ตี๋ใหญ่ดูแม่ด้วยนะ”
ตี๋ใหญ่ยิ้มให้พ่อ