บทละครโทรทัศน์ ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 8 หน้า 5
4 ปีก่อน ภายในโรงพยาบาล ตี๋ใหญ่นั่งรอแม่ที่กำลังฉายแสงอยู่ ล้วงดูเงินในกระเป๋ากางเกงดูว่าเหลือเงินพอที่จะพาแม่นั่งแท็กซี่กลับบ้านมั้ย แต่เงินที่ตัวตี๋ใหญ่ก็มีไม่พอ ตี๋ใหญ่หยอดเหรียญโทรศัพท์โทรหาเพื่อน "ฮัลโหล... เออ พล... นี่กูเองธาวิน ... งานมึงคืนนี้กูไปทำให้ได้นะ กูว่างแล้ว”
“เออ... มึง!! ว่างแล้วเหรอ ได้ๆๆ กูยังหาคนไม่ได้เลยย”
“โอเคได้มึง คืนนี้เจอกัน... แต่กูกวนมึงเรื่องนึง มึงโอนตังค์มาให้กูตอนนี้เลยได้มั้ย กูจำเป็นต้องใช้เงินว่ะ” "แหม่มมม ..มึง..กูนึกว่าอยากช่วยกู...ที่แท้ก็ร้อนเงิน เออๆๆ โอเคเดี๋ยวกูโอนให้"
"ขอบใจมากเพื่อน"
ที่สนามเทนนิสร้าง จักรถามอัศวินด้วยความสงสัย “ทำไมเราไม่เก็บยาเอาไว้บ้างละครับ”
“เงินไม่พอใช้เหรอไงหมวด”
“เปล่าครับ”
“เก็บไว้แล้วไง”
“เผื่อเราก็ไว้ใช้ล่อซื้อ หรือ ไว้ให้รางวัลไอ้พวกสาย ของตั้งเยอะเราเก็บไว้ไม่มีใครรู้แน่ครับมีอีกเรื่องครับ ตอนนี้คนในกรมเองก็ดูจะเฝ้ามองเรา สายของเราหลายคนก็มีคนอื่นใช้งานด้วย แล้วเดี๋ยวนี้ใครจ่ายมากกว่ามันก็ไปอาจจะไปพูดมากอีกผมว่าเราน่าจะหาสายของเราเองมาใช้งานน่าจะปลอดภัยกว่า"
“จะปลอดภัยกว่ายังไง”
“ก็ทำให้มันไม่มีทางเลือก…นอกจากจะมาเป็นสายให้เราคนเดียว” อัศวินนิ่งคิด
หน้าโรงพยาบาล หลังจากที่ฉายแสงเสร็จ แม่และตี๋ใหญ่นั่งรอพ่ออยู่เพื่อกลับบ้านด้วยกัน
พ่อมาถึง “เป็นงัยบ้างวันนี้....อาเจียนเยอะมั้ยแม่”
"สบายแล้ว...ออกไปหมดและ...ไป...กลับกันเถอะ"
"แหม...พอพ่อมาหน้าแม่ก็สดชื่นเลยนะ ป่ะ ... วันนี้นั่งแท็กซี่กัน”
ไม่เอาลูกตี๋... แม่ไหว เก็บเงินลูกไว้เถอะ ประหยัดไว้”
"เดี๋ยวคืนนี้ไปทำงานต่อ สบายมากแม่ไปกันเถอะ อย่าเสียเวลานะ กลับบ้านกันเถอะ"
แล้วทั้งสามคนก็เดินออกจากโรงพยาบาล
ภายในรถแท็กซี่ แม่ท่าทางพะอืดพะอม มองหาถุง พ่อหยิบถุงจากหลังเบาะคนขับมาถือเตรียมไว้
ปัจจุบัน สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ตี๋ใหญ่เดินคุยมากับหลิน
“ทำไมที่นี่คุณต้องใช้ไม้เท้า”
“ก็ไม่เคยมานี่คะ เคยได้ยินเค้าว่ากันว่าที่นี่บรรยากาศสบายดี อีกอย่าง” หลินพับไม้เท้าเอื่อมมือมาจับแขนตี๋ใหญ่ “วันนี้ขอใช้คุณเป็นตาให้หน่อยได้ไม๊คะ“
“ให้ทำยังไงเหรอครับ”