บทละครโทรทัศน์ ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 4
ตี๋ใหญ่ตอนนี้อยู่นอกรั้ววัด โดนบัญชาจ่อปืนไว้ ทั้งสองมีรั้วกั้นอยู่ บัญชาจ่อปืนมองไปรอบๆ หาที่จะปีนไปจับ แต่ก็ไม่มือ บัญชาออกคำสั่งอย่างสุขุม “เอามือไว้บนหัว หันหน้ามา คุกเข่าลง”
ตี๋ใหญ่ทำท่าเหมือนจะยอม แต่กลับเดินยกมือหายไปในความมืด บัญชาไม่รู้จะทำยังไงเพราะบัญชาไม่ยิงคนข้างหลังแน่ๆ บัญชาเสียดาย
ส่วนจ่าแดงโดนรถอัศวินชน ไซเรนวิ่งตามมาถึง มองไปไม่เห็นตี๋ใหญ่แล้ว ตะโกนด้วยความเจ็บแค้น “มันทำอย่างนี้ทำไม ทำไม มันจะเอาอะไรกันแน่” ไซเรนระบายออกด้วยการชกผนัง
เนสมากอดห้ามจากด้านหลัง “ไซเรน อย่า!!”
ไซเรนขมขื่นอัดอั้นตันใจ “เรากอดมัน เรากอดไอ้คนที่มันฆ่าพ่อ ฆ่าแม่ ฆ่าน้องเรา มันต้องการอะไร”
บัญชากลับมาถึงมองไปทางจ่าแดงที่บาดเจ็บ
“เป็นไงบ้างหัวหน้า” น้ำผึ้งรีบซัก บัญชาส่ายหน้า
อัศวินลงมาจากรถ จักรที่ชักปืนออกมาถือคุมอยู่ห่าง อัศวินเข้ามาดูจ่าแดง สบตาบัญชา อัศวินถามไซเรน “มันเรื่องอะไรกัน ไซเรน วิ่งออกมาทำไม”
“มันคือไอ้คนที่ฆ่าครอบครัวผม!!... ไอ้ตี๋ใหญ่ มันมาทำไม มันต้องการอะไร”
จ่าแดงลุกขึ้นมาแล้วเจ็บแขน จ่าแดง น้ำผึ้ง บัญชา มองหน้ากันเมื่อรู้ว่าเป็นตี๋ใหญ่ที่วิ่ง
อัศวินถามบัญชา “คุณเห็นหน้ามันไหม”
“ไม่เห็นครับ”
จักรลงมาส่งสัญญาณว่าไม่ปลอดภัยให้อัศวินรีบไปดีกว่า อัศวินโบกมือว่าไม่เป็นไร อัศวินเข้าไปปลอบไซเรน “กลับบ้านอานะคืนนี้ นี่ก็เลยวันเข้ารายงานตัวแล้วใช่มั้ย เดี๋ยวพรุ่งนี้อาไปส่ง”
ไซเรน เพ้อกับตัวเอง “มันจะเอายังไงกับผม ผมไม่ไป!!มันต้องกลับมาอีก ผมจะฆ่ามันให้ได้” ไซเรนเดินไป
อัศวินพยายามทำให้ไซเรนสงบลง ทั้งสองคุยกันที่ซอกหนึ่งของวัด อัศวินเข้าไปปลอบไซเรน โอบหลังลูบหลังไซเรนอย่างอบอุ่น ประคองไปขึ้นรถ “ไซเรน.. ไซเรน.. ใจเย็นๆ อาจะเร่งเจ้าหน้าที่ให้จับคนร้ายมาให้ได้เร็วที่สุด”
ไซเรนไม่ยอมไป “มันต้องกลับมาอีก ผมจะฆ่ามัน!!”