บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 7 หน้า 2
นักเลงวิ่งมา พอเห็นขวัญตากับมะนาวโห่วิ่งตามมาจวนทัน ก็หยิบมีดออกมาแล้วหันไปตวัดใส่ขวัญตาอย่างรวดเร็ว ขวัญตากับมะนาวโห่โดดหลบกันไปคนละทางจนล้มกลิ้งกับพื้น เหินฟ้าวิ่งเข้ามา ขวัญตาเห็นเหินฟ้าก็งง แต่ยังไม่มีเวลาคิดอะไรมากเพราะห่วงเงิน รีบตะโกนบอกเหินฟ้า “ตามไปเอาของพวกเราคืนมาที!” เหินฟ้าเลยวิ่งตามนักเลงไป
ขวัญใจยังวิ่งตามนักเลงไม่ลดละ นักเลงโมโห หันกลับมาจะแทงขวัญใจ สหรัฐเห็นอย่างงั้น ก็รีบพุ่งเข้าไปรวบตัวขวัญใจให้โดดหลบ ทำให้ปลายมีดเฉี่ยวแขนสหรัฐไป แต่สหรัฐไม่สนใจตัวเอง เป็นห่วงขวัญใจมากกว่า
“คุณเป็นอะไรรึเปล่า”
“ไม่” ขวัญใจยังไม่รู้ว่าสหรัฐถูกมีดเฉี่ยวแขน ชี้ไปที่นักเลง “อย่าให้มันเอาเงินไปได้” สหรัฐกัดฟันพุ่งเข้าไปหานักเลง ทั้งคู่สู้กัน สหรัฐฉวยเงินกลับมาได้ แต่จะถูกนักเลงแทงซ้ำ ขวัญใจตกใจ รีบคิดแก้สถานการณ์ “จับมันเลยค่ะคุณตำรวจ!”
นักเลงได้ยินคำว่า “ตำรวจ” ก็ตกใจ ยอมทิ้งเงินแล้ววิ่งหนีไป สหรัฐหอบแฮ่ก
เวลาเดียวกันนักเลงอีกคนวิ่งมา เหินฟ้าวิ่งตามแล้วตัดสินใจพุ่งตัวเข้ารวบตัวนักเลงไว้ มีดกระเด็นหลุดมือไปพร้อมเงิน เหินฟ้ากับนักเลงต่อยกันอุตลุด สักพักเหินฟ้าก็เพลี่ยงพล้ำ ถูกต่อยหน้าหงาย นักเลงจะคว้าเงินที่ตก แต่ขวัญตากับมะนาวโห่วิ่งตามมาถึงเสียก่อน ขวัญตาพุ่งเข้าไปเตะเสยคางนักเลงหน้าหงายไป พอเห็นว่าตัวเองจะสู้ไม่ได้แน่ เลยตัดสินใจทิ้งเงิน ทิ้งมีด แล้ววิ่งหนีเอาตัวรอดไปอย่างหัวซุกหัวซุน
ขวัญตาวิ่งเข้าไปเก็บเงิน แล้วเข้าไปดูเหินฟ้า “คุณ! คุณ! เป็นไงมั่งอ้ะ!”
เหินฟ้าตาลอยคว้าง นอนนับดาวอยู่
ขวัญใจวิ่งเข้าไปดูอาการสหรัฐ สหรัฐเอาเงินที่นักเลงทำตกไว้ส่งให้ขวัญใจ “อ้ะ เงินของคุณ..”
ขวัญใจรับเงินไป “ขอบคุณนะ” ขวัญใจยิ้มดีใจแล้วชะงัก “แล้วนี่ คุณตามฉันมาถูกได้ยังไง”
“ผม..เอ้อ..” สหรัฐไม่อยากบอกว่ามาซุ่มแอบดูขวัญใจร้องเพลงเปิดหมวกหลายครั้งแล้ว “ผมกับไอ้เหินมาทำธุระด้วยกันแถวนี้น่ะ เลยเห็นเข้าพอดี”
ขวัญใจจ้องหน้าสหรัฐไม่เชื่อ “จริงอ้ะ? หรือว่าคุณแอบมาซุ่มหาโอกาสทำร้ายพวกเรา?”
สหรัฐเสียใจ “ทำไมคุณมองผมแง่ร้ายอยู่เรื่อยเลย?”
“ก็ขนาดคาเฟ่ของอาคุณแท้ๆ คุณยังจ้างคนมาระเบิดให้พังพินาศได้เลยนี่นา”
สหรัฐโมโห ตะโกนเสียงดังด้วยความแค้นใจ “ทำไมผมพูดเท่าไหร่ๆคุณก็ไม่ฟังผมสักทีนะ! ผมบอกแล้วไงว่าเรื่องระเบิดนั่นน่ะผมไม่รู้เรื่องด้วย”
“ฉันไม่เชื่อ!”
สหรัฐจับตัวขวัญใจเขย่าๆ บังคับ “แต่คุณต้องเชื่อๆๆๆๆ” เขาเจ็บแผลที่ถูกแทง “โอ๊ย!”