บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 7 หน้า 3
ขวัญใจชะงัก มองตามตัวสหรัฐ ถึงได้เห็นว่าเขาถูกแทง “คุณถูกแทงนี่!” ขวัญใจมองหน้าสหรัฐอย่างตกใจ ปนแปลกใจที่เขาเอาตัวเอาเสี่ยงช่วยเธอจนได้รับบาดเจ็บอย่างนี้
ขวัญใจ ขวัญตา มะม่วงหาว มะนาวโห่ นั่งรอสหรัฐกับเหินฟ้าทำแผลในห้องฉุกเฉิน
มะม่วงหาวดีใจ “เราได้เงินคืนมาทั้งหมดเลยอ้ะ”
มะนาวโห่ชื่นชม “นี่ดีนะ ที่คุณรัฐกับคุณเหินฟ้ามาช่วยพวกเราน่ะ ถ้าลำพังพวกเรา 4 คน ป่านนี้นอกจากจะสูญเงินแล้ว อาจถูกพวกมันแทงตายเอาอีกด้วยนะเนี่ย”
มะม่วงหาวสงสัย “แต่ทำไมสองคนนั่นเค้าถึงมาช่วยเราล่ะ เค้าเป็นพวกคารามายน์ไม่ใช่เหรอ”
ขวัญตาเสริม “นั่นสิ ถ้าเค้าเป็นคนจ้างคนเอาระเบิดมาปาที่ร้านเรา แล้วทำไมเค้าถึงมาช่วยเราล่ะ..ฮึ พี่ขวัญ”
ขวัญใจสับสนว่าสหรัฐเป็นคนดี หรือคนเลวกันแน่ แต่ปากแข็ง “พวกเค้าจะแกล้งทำให้เราตายใจน่ะสิ”
มะนาวโห่ไม่เห็นด้วย “แต่ถ้าเค้าจะแกล้งให้เราตายใจ ทำไมเค้าถึงเอาตัวเข้าเสี่ยงช่วยเราขนาดนี้ล่ะ เมื่อกี้ ถ้าพลาดกันนิดเดียว ตายได้ทั้งสองคนเลยนะนั่น”
มะม่วงหาวคิดๆ “หรือว่า..เรื่องระเบิดนั่น พวกเราจะเข้าใจพวกเค้าผิด พวกเค้าอาจจะไม่รู้เรื่องอะไรด้วยจริงๆอ้ะ?”
ขวัญใจอึ้งไป สหรัฐกับเหินฟ้าออกมาจากห้องฉุกเฉิน มีผ้าพันแผลตามตัวกันมาด้วย
ขวัญตาแขวะ “เฮ้อ! ให้หมอรักษาอยู่นาน นึกว่าตายคาเตียงในห้องฉุกเฉินซะแล้ว”
เหินฟ้าโวย “โห! คุณ! ทำไมอวยพรพวกผมขนาดน้านนนนน..พวกผมเกือบตายก็เพราะช่วยพวกคุณนะเนี่ย”
ขวัญใจยังไม่พูดอะไร มองหน้าสหรัฐ สหรัฐก็มองหน้าขวัญใจอย่างวัดใจกัน
มะม่วงหาวเอ่ย “ขอบคุณ-คุณสองคนมากนะคะที่ช่วยพวกเรา ถ้าคุณไม่ตามมาช่วย เงินสูญ พวกเราแย่แน่”
มะนาวโห่เล่า “ทอร์นาโดปิดตั้งเดือนนึง พวกเราเลยไม่มีรายได้ เลยต้องออกมาร้องเพลงเปิดหมวกกันอย่างงี้น่ะค่ะ”
สหรัฐพยักหน้าเข้าใจ แล้วพูดกับขวัญใจโดยตรง “ถ้าคุณอยากทำงานกันจริงๆ ทำไมไม่ลองไปออดิชั่นที่
คารามายน์ดูล่ะ ผมกำลังคิดจะรับนักร้องเพิ่มอยู่พอดี”
มะม่วงหาว / มะนาวโห่ร้อง “ออดิชั่น!” สหรัฐพยักหน้า
มะม่วงหาวรีบพูด “แต่ขวัญใจไม่ใช่นักร้องนะคะ ขวัญดูแลงานทั่วไปในทอร์นาโด แล้วแต่เจ๊สวยจะให้ทำอะไร”
มะนาวโห่พูดต่อ “แต่ถ้ามีคนเห็นแววรุ่งขนาดนี้ สงสัยต้องรีบบอกให้เจ๊สวยดันขวัญใจขึ้นเป็นนักร้องจริงๆกะเค้าสักทีได้แล้ว”
สหรัฐอึ้งไปเลยเมื่อรู้ว่าขวัญใจไม่ใช่นักร้องของทอร์นาโด
บ้านริมน้ำของสหรัฐ ชายหนุ่มนั่งจมอยู่กับความคิดตัวเองไม่พูดไม่จา
เหินฟ้ามองอย่างสงสัย “ยังเจ็บแผลอยู่เรอะวะไอ้รัฐ แค่เย็บไม่กี่เข็มเองนี่หว่าฉันดิ..” เหินฟ้าบิดคอไปมา “นึกว่าจะได้ไปพบอาป๊า อาม่า บนสวรรค์ซะแล้วววว..” สหรัฐยังนิ่งเงียบอยู่ เหินฟ้ายิ่งสงสัย “แกคิดอะไรอยู่วะ”