บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 18 หน้า 8
“แต่ที่ผมชอบมาอยู่กับพวกคุณ ก็เพราะผมชอบที่พวกคุณดูรักใคร่เอื้ออาทรกันมาก อยู่ด้วยแล้วอบอุ่นดีครับ”
เหินฟ้ายิ้มร่า “อะฮ้า งั้นผมก็หมดคู่แข่งแล้วสิ ตกลงคุณจะรับรักผมได้ยัง”
“ยัง”
เหินฟ้ายื่นหน้าเข้าไปอ้อนใกล้ๆ “น่านะ..”
ขวัญตายิ้มหวานให้เหินฟ้า เหินฟ้าหลงกล ยิ้มตอบ ขวัญตาฉวยจังหวะเหินฟ้าไม่ทันระวังตัว กระทืบหลังเท่าเหินฟ้าเต็มแรงอีกครั้ง คราวนี้โดนเต็มๆ เหินฟ้าร้องสุดเสียง ขวัญตาหัวเราะคิก แล้ววิ่งหนีไป
เหินฟ้าเจ็บใจ “ทำกันยังงี้แล้วคิดว่าจะหนีไปง่ายๆได้เหรอ” เหินฟ้าวิ่งไล่ตามขวัญตาไป คนที่เหลืออยู่หัวเราะชอบใจ
ฤดีเอ่ย “ท่าทางพี่กำนันจะได้ลูกเขยซะคราวนี้แล้วล่ะค่ะ”
กำนันสุเทพพยักหน้ารับแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี
สหรัฐกับศรุตวิ่งตามขวัญใจมา เห็นแว๊บๆ ก็ดีใจ วิ่งเข้าไปหา แต่แล้วก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นขวัญใจกำลังถูกดวงดาวล็อคคอแล้วเอามีดจ่อหลังไว้ ขวัญใจตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
ศรุตอึ้ง “ดวงดาว มาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย”
“ฉันก็ตามพวกแกมาน่ะสิ ฉันยังไปไหนไม่ได้ ถ้ายังไม่ได้แก้แค้นคนที่ทำให้ชีวิตฉันต้องพังยับเยินอย่างงี้”
ศรุตพยายามเกลี้ยกล่อม “คนที่ทำให้ชีวิตคุณพังน่ะ ก็คือตัวคุณเองต่างหากล่ะ ดวงดาว วางมีดลงซะก่อนเถอะนะ เหตุการณ์ที่ผ่านมา คุณยังไม่ได้ฆ่าใครตาย ความผิดของคุณยังไม่หนัก”
“ไม่ต้องมาเกลี้ยกล่อมฉัน ! มันไม่สำเร็จหรอก นังนี่..มันมีดียังไงนะ ทำไมใครๆถึงได้รักมัน ทำไมไม่มีใครรักฉัน..อย่างที่รักมันสักคน ฉันเกลียดมัน”!
ขวัญใจเอ่ย “เอาละดวงดาว ถ้าเธอเกลียดฉันนัก ก็ฆ่าฉันเลยสิ ถ้าเธอคิดว่าเมื่อไม่มีฉันแล้ว ทุกคนจะหันกลับไปรักเธอได้น่ะ” ดวงดาวเริ่มชะงัก รู้ว่าสิ่งที่ขวัญใจพูดนั้นจริง ถึงไม่มีขวัญใจ คนอื่นก็ไม่รักเธออยู่ดี ขวัญใจเห็นดวงดาวเริ่มลังเล ก็เสียงอ่อนลง “ดวงดาว ถ้าเธออยากให้คนอื่นรักเธอน่ะ เธอไม่จำเป็นจะต้องทำตัวให้เด่นดัง หรือเป็นผู้ชนะหรอกนะ วิธีที่จะทำให้คนอื่นเขารักเธอ..มันง่ายนิดเดียวเองรู้ไหม” ดวงดาวมองหน้าขวัญใจเป็นเชิงถาม “รักคนอื่นก่อน..”
ดวงดาวอึ้งกับคำตอบของขวัญใจ รู้ว่ามันคือความจริง ดวงดาวหน้าซึมไปเลย สหรัฐกับศรุตเห็นดวงดาวอ่อนลงก็รีบวิ่งเข้ามา ศรุตดึงตัวขวัญใจให้ห่างออกมาจากดวงดาว ส่วนสหรัฐก็รีบดึงมีดออกจากมือดวงดาว ดวงดาวมองหน้าขวัญใจอย่างเข้าใจ “ฉันรู้แล้วว่าทำไมใครๆก็รักเธอขวัญใจ..ฉันแพ้เธอจริงๆ” แล้วดวงดาวก็ทรุดลงร้องไห้โฮอยู่ตรงนั้นเอง ขวัญใจได้แต่มองดวงดาวอย่างสงสารและเวทนา..
ทั้งสามเดินกลับมาที่บ้านกำนันสุเทพ ศรุตแอบเหลือบมองขวัญตาสีหน้าครุ่นคิด แล้วตัดสินใจเดินมาหยุดขวางหน้าขวัญใจไว้ “ผมชอบคุณนะครับ..คุณขวัญใจ ชอบมาก..จนคิดว่าเป็นความรักเลยก็ได้”