บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 2 หน้า 5
ที่ห้องนั่งเล่นบ้านริมน้ำ สหรัฐกับเฮียศาสตร์นั่งจิบเบียร์คุยกัน แต่สหรัฐเหม่อคิดว่าขวัญใจหายไปไหนอยู่ตลอดเวลา
“เมื่อกี้แกรีบกลับบ้านมาทำไม ทำไมไม่อยู่จนคาเฟ่เลิก จะเรียนรู้ธุรกิจอะไร มันก็ต้องทุ่มเทใส่ใจสิโว๊ย”
“ครับป๊า”
“จะทำเป็นดูโน่นนิด นี่หน่อย แล้วคิดว่าแกเป็นลูกฉัน ไม่ต้องทำงานหนักอย่างคนอื่น ไม่ได้นะโว๊ย”
“ครับป๊า”
“ฉันขอบอกก่อนนะว่า..กว่าที่คารามายน์คาเฟ่ของเราจะเติบโตได้ถึงขนาดนี้ ฉันลงทุนลงแรงเหนื่อยยากไปกับมันไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว รู้ไหม”
“ครับป๊า”
“เฮ้ย นี่แกฟังฉันพูดมั่งรึเปล่าวะเนี่ย”
สหรัฐรวบรวมสติ “ฟังสิครับป๊า”
“ไอ้รัฐแกรู้ไหม แกเป็นลูกชายคนเดียวของฉัน แกคือความหวังของฉัน ทุกอย่างที่ฉันสร้างมา สุดท้าย มันก็จะต้องเป็นของแก เพราะฉะนั้นฉันจึงต้องสร้างธุรกิจของเราให้มันมั่นคง เราต้องชนะคู่แข่งของเราให้ได้ทุกประตู”
“ป๊ากำลังจะพูดถึงอาสวยอีกแล้ว”
“ใช่”
เจ๊สวยกำลังนั่งจิบไวน์อยู่ตามลำพังคนเดียวในห้องนอน ในมือกำลังพลิกเปิดอัลบั้มรูปเก่าๆเล่มโตเล่มหนึ่งอยู่ ในอัลบั้มรูปนั้น เป็นรูปเจ๊สวยที่ยังเป็นผู้ชายกับเฮียศาสตร์ตั้งแต่สมัยเด็กๆ ที่เล่นอยู่ด้วยกัน ท่าทางร่าเริงมีความสุขมาก
รูปเซ็ทต่อมาเห็นเจ๊สวยออกอาการเป็นสาวแล้ว เฮียศาสตร์ไม่ยอมถ่ายรูปด้วย ยืนห่างๆ มีคนอื่นๆในครอบครัวยืนคั่นกลาง รูปต่อมาเป็นรูปงานแต่งงานเฮียศาสตร์กับเจ๊สีฟ้า เจ๊สวยได้แต่มาร่วมงานแต่งและยืนอยู่ห่างๆ
รูปต่อมา เห็นเฮียศาสตร์กับเจ๊สวย อยู่กับเด็กทารก เจ๊สวยก็ได้แต่ดูอยู่ห่างๆ
เฮียศาสตร์ย้ำ “และฉันจะต้องเตือนแกว่า..ถึงมันจะเป็นอาแท้ๆ ของแก แต่มันก็เป็นคู่แข่งตัวฉกาจของเราด้วย เพราะฉะนั้น..อย่าเผลอเปิดปากพูดกับมันถึงเรื่องธุรกิจของเราเป็นอันขาด เพราะมันอาจเป็นกลลวงหลอกถามความลับของธุรกิจเราก็ได้”
“ป๊าก็มองอาในแง่ร้ายเกินไป”
เจ๊สวยปิดอัลบั้มรูปนั้นลง น้ำตาไหล เจ๊สวยร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องที่บาดหมางใจกับเฮียศาสตร์ พี่ชายแท้ๆของตน เจ๊สวยปาดน้ำตา กระดกไวน์ที่เหลือทีเดียวหมดแก้ว