บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 2 หน้า 4

อาคิโกะยิ้มดีใจรีบลุกขึ้นจะไปหาริว  แต่โมโตรุรั้งไว้ “เธอเป็นผู้หญิงของโซเรียว?”

“อาคิโกะเป็นญาติของหุ้นส่วนในโอะนิซึกะ ผมถือว่าเธอเป็นคนในครอบครัวของผม”

โมโตรุอึ้งช็อคไปที่ไปยุ่งกับคนของริว อาคิโกะสะบัดมือโมโตรุออก รีบวิ่งไปหาริวทันที ริวเหลือบมองอาคิโกะ ยิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนจะจ้องกลับไปที่โมโตรุอย่างเคร่งขรึมอีกครั้ง 

อาคิโกะจ้องมองริวด้วยแววตาปลาบปลื้มและหลงรักริวเข้าแล้ว 

อาคิโกะยิ้มให้ริว “ถ้าวันนั้นไม่ได้คุณช่วยไว้  ฉันคงแย่ไปแล้ว”

“ผมรับปากพ่อคุณไว้ว่าจะช่วย ผมก็แค่ทำตามคำพูด” 

“ทุกคนที่ช่วยฉันหวังผลตอบแทนกันทุกคน ยกเว้นคุณ...” อาคิโกะขยับตัวซบไหล่ริวแล้วค่อยๆ ใช้มือลูบไล้ไหล่ของริว ไล่มาที่คอ แล้วไล่ลงมาที่กระดุมเสื้อของริว “คุณไม่เคยทำร้ายความรู้สึก ไม่เคยทำร้ายจิตใจฉัน คุณทะนุถนอมดูแลฉันมาตลอดหลายปี”

อาคิโกะกำลังจะแกะกระดุมเสื้อริวออก แต่ริวจับมืออาคิโกะไว้ “ผมต้องดูแลคนในโอะนิซึกะทุกคน” ริวผละออกจากอาคิโกะอย่างไม่สนใจใยดี 

ไทชิเปิดประตูเข้ามา “รถพร้อมแล้วครับโซเรียว”

ริวพยักหน้าแล้วเดินออกไปทันที อาคิโกะมองไทชิไม่พอใจที่เข้ามาขัดจังหวะแล้วรีบตามริวออกไป 

ไทชิมองตามอาคิโกะกับริวเศร้าๆ   

ห้องรับแขกบ้านอาคิโกะ เห็นภาพถ่ายขาวดำของอิจิโร่พ่อของริวและไดกิ  

ไดกิโค้งศีรษะให้ริวอย่างรู้สึกผิด “ผมขอโทษแทนลูกสาวด้วย ที่ทำให้โซเรียวต้องลำบากมาส่งถึงบ้าน”

ริวรีบเข้าไปจับไหล่ไดกิให้ยกตัวขึ้นจากการโค้ง “อาไดกิครับ อาคิโกะมาเดินแฟชั่นโชว์ให้ผมโดยไม่คิดค่าตัว มาส่งแค่นี้ถือว่าเป็นการตอบแทนน้ำใจ”

“โซเรียวไม่จำเป็นต้องตอบแทนอะไรพวกผมเลย”

“พ่อผมบอกเสมอ คุณอาคือหนึ่งในรากฐานที่สำคัญของโอะนิซึกะ ถ้าไม่ได้คุณอาช่วยงานมาตั้งแต่แรก  โอะนิซึกะก็จะไม่ยิ่งใหญ่เหมือนทุกวันนี้”

เสียงเลื่อนประตูดังขึ้น 

“ขอโทษที่ให้รอค่ะ” อาคิโกะในชุดยูกาตะสวยงามเกล้าผมเรียบร้อย หญิงสาวเข้ามาพร้อมอุปกรณ์ชงชา 

อาคิโกะลงนั่งอย่างอ่อนช้อยแล้วเริ่มชงชาให้ริวอย่างถูกต้องและท่าทางสวยงาม อาคิโกะตักชาเขียวป่นลงในถ้วยชา แล้วรินน้ำร้อนจากหม้อต้มใส่ลงไป จากนั้นใช้ไม้สำหรับคนชาคนจนเป็นฟอง แล้วส่งถ้วยชาให้ริว ริวรับถ้วยมาแล้วค่อยๆยกขึ้นดื่ม 

“อาคิโกะยังชงชาได้ดีเสมอ” ริวพูดกับไดกิ “โชคดีมากที่คุณอามีลูกสาวเก่งรอบด้าน”