บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 2 หน้า 5
ไดกิโค้งศีรษะรับคำ อาคิโกะยิ้มภูมิใจ
“ผู้หญิงมีภาระที่สำคัญ นอกจากตอบแทนบุญคุณพ่อแม่แล้ว เรายังต้องพร้อมจะเป็นภรรยาที่ดีของสามีค่ะ” อาคิโกะส่งสายตาให้ริวรู้ว่าเธอพร้อมจะเป็นภรรยาของริว แต่ริวนิ่งไม่แสดงอาการใดๆ
ขบวนรถของริวขับออกไปจากบ้านไดกิ ไดกิก้มหัวส่งริวออกไปแล้วจึงหันมาทางไอโกะด้วยท่าทางไม่พอใจ
“อย่าทำตัวเสมอโซเรียวแบบวันนี้อีก”
“คนรักกัน...จะไม่ให้สนิทกันได้ยังไงคะ”
“โซเรียวไม่เคยพูดว่าลูกเป็นคนรัก อย่าคิดไปเอง”
“ไม่เคยพูด แต่ก็ไม่เคยปฏิเสธ พ่อก็แปลกคน แทนที่จะดีใจที่มีลูกสาวเป็นคนรักโอะนิซึกะโซเรียว ต่อไปถ้าหนูได้เป็นโอะคะมิซัง พ่อจะสบายไปทั้งชาติ”
“อย่าหวังสูงขนาดนั้น โซเรียวมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ลูกก็รู้”
อาคิโกะยักไหล่ไม่สนใจ “ก็แค่ว่าที่ ยังไม่ได้หมั้นสักหน่อย ผ่านมา 7 ปี ริวไม่เคยพูดถึงผู้หญิงคนนั้นเลย”
“อาคิโกะ... ยิ่งตื่นจากความฝันช้ามากเท่าไหร่ มันจะยิ่งทำให้ลูกเจ็บมากขึ้นเท่านั้นนะ”
“อาคิโกะไม่ใช่ความฝันค่ะ ... หนูเป็นความจริงของ ริว โอะนิซึกะ”
สีหน้าและแววตาอาคิโกะมั่นใจในตัวเองมาก
ห้องพักคนไข้ ยูจิยิ้มอารมณ์ดี มายูมิกำลังตรวจดูรอยแผลของยูจิพร้อมทั้งรอยแผลอื่นๆ ตามตัว
“อีกสองอาทิตย์ค่อยนัดเข้ามาตัดไหมนะคะ” มายูมิหยิบชาร์ทขึ้นมาเขียนรายงานไป คุยกับยูจิไปด้วย “ช่วงนี้งดออกกำลังกายหนักๆ ส่วนยาเดี๋ยวพยาบาลจะเอามาให้ตอนกลับบ้าน มีอะไรสงสัยมั้ยคะ?”
“ไม่มีครับ... แค่รู้สึกใจหาย”
“ใจหาย?”
ยูจิยิ้มขรึมๆ “ใจหายที่จะไม่มีหมอมาตรวจทุกเช้าอีกแล้ว”
มายูมิอึ้ง ค่อยๆ ผละถอยจากยูจิ พยาบาลแอบยิ้มขำที่มายูมิโดนยูจิจีบ มายูมิพยายามเปลี่ยนเรื่องพูด “ไม่มีอาการผิดปกติแล้วนะคะ” มายูมิส่งชาร์ทให้พยาบาล
“ถ้าคนไข้ใจสั่นทุกครั้งที่เห็นหน้าใครบางคน หมอถือว่าผิดปกติมั้ยครับ”
ยูจิกำลังจะพูดต่อ แต่มาซารุเปิดประตูห้องเข้ามาพอดี มายูมิโค้งศีรษะให้มาซารุ
“คุณหมอนี่เองที่ช่วยชีวิตลูกชายผมไว้ ขอบคุณมากครับ” มาซารุโค้งศีรษะขอบคุณให้มายูมิ
มายูมิโค้งตัวรับคำขอบคุณอย่างนอบน้อม “เป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วค่ะ” มายูมิเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้มาซารุและยูจิ “ฉันขอตัวนะคะ”
มายูมิออกไปพร้อมพยาบาล ยูจิชะเง้อมองตามไปอย่างเสียดาย