บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 4
ที่คลังสินค้ารถไฟ ฮารุเดินตรวจความเรียบร้อยกับชุน ลูกน้องมิอุระกำลังขนสินค้าลงจากโบกี้บรรทุกสินค้า
“โซวกับลูกเมียถูกฆ่าปิดปากไปแล้ว แต่ตำรวจยังมีปืนที่ใช้ยิงท่านโอะมุเป็นหลักฐาน แค่นี้โอะนิซึกะโซเรียวก็ดิ้นไม่หลุด”
ฮารุคิดนิดหนึ่ง “โอะนิซึกะโซเรียวน่ะเหรอที่จะลอบฆ่าท่านโอะซามุ ไม่น่าจะเป็นไปได้ สายเลือดนักรบจักรพรรดิอย่างโอะนิซึกะไม่มีทางใช้วิธีสกปรก”
“ท่านฮารุมั่นใจเหรอครับ?”
“ฉันจะช่วยให้ริวโอะนิซึกะ หลุดจากคดีนี้”
ชุนนิ่วหน้า ไม่เข้าใจการกระทำของฮารุ
“โอะนิซึกะคือตระกูลเก่าแก่ที่คนทั้งเมืองให้ความเคารพ ถ้าเราคิดจะเป็นใหญ่ในเมืองนี้ เราต้องเลือกข้างให้ถูก” แววตาของฮารุฉายแววเจ้าเล่ห์
เย็นนั้นที่บ้านอาคิโกะ ไทชิวางกล่องขนมไดฟูกุไว้ตรงหน้าไดกิ ท่าทางไทชินอบน้อมมา “ป้าอายะโกะทำขนมไดฟูกุไว้เตรียมต้อนรับแขกคนสำคัญพรุ่งนี้ โซเรียวรู้ว่าคุณอาชอบทานเลยฝากมาให้ครับ”
ไดกิมองกล่องขนมด้วยความซาบซึ้งใจ “โซเรียวมีน้ำใจกับทุกคนเท่าเทียมกัน รายละเอียดเล็กน้อยยังจำได้ ฝากขอบคุณโซเรียวแทนอาด้วยนะ”
“ผมจะบอกให้ครับ”
“เสียดาย...พรุ่งนี้อาติดธุระตรวจบริษัทสาขาต่างเมือง ไม่ว่างไปช่วยโซเรียวต้อนรับแขกคนสำคัญ”
“มีท่านโคจิ ท่านมาซาโตะ ท่านคาซูมะอยู่ด้วย คงไม่มีปัญหาครับ”
ไดกิพยักหน้ารับ ค่อยหมดห่วง อาคิโกะยืนเงียบอยู่มุมหนึ่ง แอบได้ยินการสนทนาของไทชิกับไดกิ
อาคิโกะยิ้มพราย คิดทำอะไรสักอย่าง
วันต่อมา ที่บ้านโอะนิซึกะ ริวจับมือทักทายกับมิสเตอร์แฟรงก์ ก่อนจะผายมือเชื้อเชิญให้มิสเตอร์แฟรงก์นั่งบนเบาะใกล้กับเบาะของเขา
“ยินดีต้อนรับมิสเตอร์แฟรงก์เข้ามาร่วมทุนสร้างอพาร์ทเมนท์รูปแบบใหม่ เพื่อปรับภาพลักษณ์ให้ทันสมัยแบบตะวันตก”
“ผมรู้สึกเป็นเกียรติที่โอะนิซึกะโซเรียวไว้ใจบริษัทต่างชาติอย่างเรา”