บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 4 หน้า 3
อาคิโกะทำทีเขินอายต่อคำชม ยิ้มรับสมอ้างเนียนๆ ริวเริ่มรู้สึกอึดอัด ไม่พอใจอาคิโกะ แต่ไม่อยากเสียมารยาทต่อหน้าแฟรงก์
โคจิ คาซูมะและมาซาโตะสบตากัน รับรู้ถึงบรรยากาศอึมครึมภายในห้อง
ริวมาส่งมิสเตอร์แฟรงก์ที่รถ ยังคงรักษาสีหน้าและอารมณ์เป็นปกติ
“หวังว่าการร่วมทุนครั้งนี้ จะช่วยต่อยอดให้ธุรกิจของโอะนิซึกะเติบโตและน่าเชื่อถือมากขึ้น”
“ด้วยความยินดีครับ” มิสเตอร์แฟรงก์จับมือกับริว
โคจิ คาซูมะและมาซาโตะก้มศีรษะอำลามิสเตอร์แฟรงก์ ไทชิช่วยเปิดประตูให้มิสเตอร์แฟรงก์ก้าวขึ้นรถ และปิดประตูให้ ริวมองตามรถมิสเตอร์แฟรงก์จนลับตา ก่อนหันกลับไปมองในบ้าน สีหน้าเครียด
โถงบ้านโอะนิซึกะ อาคิโกะกำลังจัดของเก็บเข้าที่ราวกับเป็นบ้านตัวเอง ริวเดินเข้ามาพร้อมกับไทชิ
“ขอบคุณอาคิโกะ ที่ช่วยทำให้การเจรจาธุรกิจของผมราบรื่นขึ้น”
“ฉันเต็มใจทำเพื่อคุณค่ะริว” อาคิโกะยิ้มหวานเข้าหาริว ไทชิเลี่ยงสายตาไปทางอื่น เจ็บจี๊ดที่หัวใจ
“ถ้าอยากทำเพื่อผมจริงๆ คราวหน้าอย่าทำอย่างนี้อีก เพราะมันไม่เหมาะ”
อาคิโกะ น้ำเสียงตึงขึ้นเล็กน้อย “ไม่เหมาะยังไงคะ?”
“ผมไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดคิดว่าเราเป็นอะไรกัน”
“ฉันก็แค่ช่วยแบ่งเบาหน้าที่ของคุณเท่านั้น”
“ผู้ชายทุกคนต้องทำหน้าที่ด้วยตัวเอง ไม่ใช่พึ่งผู้หญิง!” ริวเริ่มหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
อาคิโกะจึงเปลี่ยนท่าทีลง “ฉันขอโทษที่ทำให้คุณไม่พอใจ แต่ฉันอยากทำอะไรเพื่อตอบแทนคุณบ้าง”
“ผมไม่เคยคิดว่าน้ำใจคือบุญคุณ”
“คุณเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ฉันกลับก่อนดีกว่าค่ะ”
“เดี๋ยวผมให้ไทชิไปส่ง”
อาคิโกะขยับเข้าหาริวช่วยปัดฝุ่นที่เสื้อให้อย่างดูแลเอาใจใส่ “คุณมีน้ำใจกับฉันเสมอ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...ฉันเป็นห่วง” อาคิโกะยิ้มหวานส่งสายตายั่วยวน แต่ริวกลับนิ่งดูเย็นชามาก
สายตาไทชิมองอาคิโกะเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
ไทชิเปิดประตูให้อาคิโกะก้าวลงมาจากรถ ยังไม่ทันที่อาคิโกะจะเดินเข้าบ้าน ไทชิก็เอ่ยเตือน “เธอไม่ควรทำตัวกับโซเรียวเหมือนวันนี้อีก”
อาคิโกะปรายตามองไทชิ น้ำเสียงห้วน ต่างจากตอนที่คุยกับริว “มีสิทธิ์อะไรมาเตือนฉัน”
“ฉันไม่อยากให้เธอถลำลึกจนเจ็บหนักทีหลัง”
“คนอย่างอาคิโกะ คุโด อยากได้อะไรต้องได้!”