บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 18 หน้า 3
ริวฟาดไม้ไผ่เข้าใส่ทาเคชิสุดแรง ทาเคชิตั้งรับได้..แต่เสียหลัก ริวอาศัยจังหวะนั้นตวัดไม้ไผ่ตีเข้าใส่ทาเคชิซ้ำอีกครั้ง จนทาเคชิล้มลงไปกองกับพื้น
แพรวดาวกับมายูมิช่วยกันยกจานใส่ขนมตาลและน้ำหวานเข้ามาเห็นพอดี แพรวดาวชะงัก อึ้งมองทาเคชิ ความรู้สึกหวาดกลัวในอดีตผุดขึ้นในความคิดอีกครั้ง
ริวรีบเข้าไปช่วยประคองทาเคชิลุกขึ้นด้วยความดีใจ “ฉันทำได้แล้ว”
ริวชะงักไปนิดเหมือนอาการปวดหัวเริ่มจะกลับมาอีก พยายามสะบัดศีรษะ
“อย่าเพิ่งหักโหม ได้แค่นี้ก็เก่งมากแล้ว”
แพรวดาววางจานขนมลงบนแคร่ไม้ใกล้ ๆ แล้วเดินหนีไปอย่างไม่พอใจ
“พี่เซโกะ” ทาเคชิ ริว มายูมิ มองตามแพรวดาวด้วยความแปลกใจ ทาเคชิรีบตามแพรวดาวไป
ทาเคชิ เห็นแพรวดาวยืนมองแปลงดาวเรืองที่ออกดอกบานสะพรั่ง สวยงาม ด้วยใบหน้าหม่นหมอง ไม่สบายใจ
“คุณจำที่มาของแปลงดอกดาวเรืองพวกนี้ได้มั้ยคะ” แพรวดาวถาม
“มันคืออนุสรณ์ของความรักและความเสียสละที่ทาโร่มีให้กับเรา” สีหน้าทาเคชิสงสัย “โกรธที่ผมซ้อมเคนโด้กับริวเหรอ”
“อาวุธคือสัญญลักษณ์ของสงคราม คือการพลัดพราก ฉันไม่อยากให้เรากลับไปสู่วิถีแห่งการต่อสู้อีก แพรวดาวรู้สึกใจหาย หวั่นวิตก
“ผมช่วยริวฝึกการเคลื่อนไหวร่างกายเท่านั้น ขอโทษ...ที่ทำให้คุณไม่สบายใจ”
“ฉันกลัว”
ทาเคชิช้อนมือทั้งสองของแพรวดาวมากุมไว้ ยืนยันหนักแน่น “ทาเคชิคนเก่าตายไปนานแล้ว... ผมคือ “ตะวัน” สามีชาวไร่ของคุณ ตะวันกับแพรวดาวจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขด้วยกันตลอดไป”
แพรวดาวกอดซบทาเคชิราวกับกลัวคนรักจะถูกพรากจากไป ทาเคชิโอบกอดแพรวดาวแนบแน่น หวังให้แพรวดาวคลายความวิตกกังวล
ที่สำนักงานตำรวจ มาซารุเงยหน้าขึ้นมองยูจิที่อยู่ในสภาพเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน
“หายหัวไปไหนมาทั้งคืน”
“ตามประสาคนโสด”
“ผู้หญิงของไอ้ริวไม่อยู่ ทำให้แกกลับมาเป็นเพลย์บอยได้ก็ดี”
ยูจิไม่พอใจ “ถ้าเรียกมาถามเพราะเรื่องแค่นี้ ผมขอตัวไปทำงาน”
“แกไม่มีสิทธิใส่อารมณ์กับฉัน” มาซารุตบโต๊ะใส่ยูจิอย่างหมดความอดทน ก่อนลุกไปยืนประจันหน้ายูจิ “ท่านยามาโมโต้โกรธมากที่แกจัดการไอ้ฮารุไม่ได้ เรากำลังจะเดือดร้อน รู้ตัวบ้างมั้ย”