บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 18 หน้า 5
คาซูมะเบี่ยงตัวหลบ วาดปืนพกออกมาจะยิง เด็กเสิร์ฟกระโดดเตะจนปืนคาซูมะหลุดจากมือ กระเด็นไป คัตสึกับเซกิพุ่งมาถีบเด็กเสิร์ฟจนเสียหลักไปชนฉากกั้นห้องจนล้มพังระเนระนาด
ลูกน้องมิซาว่าที่ปลอมตัวเป็นเด็กเสิร์ฟอีกหลายคนก็ปราดเข้ามา ในมือถือดาบสีเงินวาววาบ รุมล้อมทั้งสามไว้ คาซูมะจำได้ “มิซาว่า”
เหล่าลูกน้องมิซาว่ากรูเข้ามาเล่นงานคาซูมะ คัตสึ และเซกิอย่างไม่รั้งรอ คาซูมะคว้าแจกันใบใหญ่ทุ่มเข้าใส่ลูกน้องมิซาว่าที่พุ่งเข้ามา คัตสึคว้าเก้าอี้ตวัดตีเข้าใส่ลูกน้องมิซาว่า
เซกิเลื่อนโต๊ะผลักเข้าขวางลูกน้องมิซาว่า ก่อนหันไปบอกคาซูมะ “รีบหนีไปก่อนครับ”
“แต่”
“เร็ว” คัตสึตะโกนบอก ขณะต่อสู้กับลูกน้องมิซาว่า เริ่มจะต้านทานไม่อยู่ คาซูมะจำใจหนีไปทางหนึ่ง
ลูกน้องมิซาว่าคนหนึ่งเห็น รีบตามคาซูมะไป
หลังร้านซูชิ ลูกน้องมิซาว่าพุ่งมาดักหน้าคาซูมะ ตวัดดาบเข้าใส่ คาซูมะเอี้ยวตัวหลบ ก่อนคว้าท่อนไม้ไผ่ใกล้ตัวเข้ามารับดาบลูกน้องมิซาว่า ลูกน้องมิซาว่ากดน้ำหนักที่ดาบลง คาซูมะฮึดใช้ไม้ไผ่ผลักดาบออก แล้วตวัดไม้ไผ่ตีเข้าใส่ลูกน้องมิซาว่าจนล้มคว่ำไป คาซูมะกำลังจะหนี ร่างใครคนหนึ่งก้าวเข้ามา คาซูมะหันขวับไปมอง เงาใครคนหนึ่งฟาดสันปืนเข้าที่ต้นคอ คาซูมะล้มทั้งยืนไปทันที ยูจินั่นเองที่เป็นคนฟาดปืนเข้าที่คาซูมะ
ในร้านซูชิ คัตสึและเซกิกระเด็นไปกองกับพื้นคนละทาง ทั้งสองถูกลูกน้องมิซาว่าฟันด้วยดาบจนมีบาดแผลหลายแห่งตามตัว ลูกน้องมิซาว่าควงดาบ เตรียมจะพุ่งเข้าจัดการคัตสึกับเซกิ อีกครั้ง
“หยุดนะ” ฮารุ ชุน และลูกน้องมิอุระวิ่งมาถึง ต่างตวัดดาบฟาดฟันลูกน้องมิซาว่า
คัตสึ กับเซกิ อึ้ง ไม่คาดคิดว่ามิอุระจะเข้ามาช่วย “มิอุระ”
ฮารุพุ่งเข้าไปจัดการลูกน้องมิซาว่าคนหนึ่งอย่างเหนือชั้น ชุนและลูกน้องมิอุระช่วยกันต่อสู้กับลูกน้องมิซาว่าทีรายล้อมเข้ามา ลูกน้องมิซาว่าเห็นท่าไม่ดีจึงกระชากปืนออกมายิงเข้าใส่พวกมิอุระ เปรี้ยงๆๆ ฮารุ ชุน ลูกน้องมิอุระต่างกระโดดหลบไปคนละทาง ลูกน้องมิซาว่าอาศัยจังหวะนั้นพากันหลบหนีไป
คัตสึกับเซกิในสภาพบาดเจ็บ สะบักสะบอม ถูกลูกน้องมิอุระประคองเดินออกมา ขณะที่ลูกน้องมิอุระกระจายกำลังกันหาตัวคาซูมะจนทั่วบริเวณนั้น ฮารุมองชุนที่เดินเข้ามารายงาน
“หาจนทั่วแล้ว ไม่พบท่านคาซูมะครับ”
คัตสึกับเซกิเครียด เป็นห่วงคาซูมะ
คัตซึข้องใจ “มิซาว่าจับตัวท่านคาซูมะไปทำไม?”
ฮารุพอจะเดาได้ “ริว โอะนิซึกะ บาดเจ็บสาหัส ถ้าขาดสามทหารเสือแห่งโอะนิซึโกะไปอีก ตระกูลนักรบซามุไรคงเหลือแต่ชื่อ”