บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 6 หน้า 2
ริวยืนนิ่ง ไม่โต้เถียง ทำให้มายูมิแปลกใจ เงยหน้าขึ้นมองตามสายตาริว มายูมิอึ้ง ตะลึง มองต้นซากุระที่ออกดอกบานสะพรั่ง งดงาม ไม่ว่าเธอจะหันไปทางไหน ล้วนเต็มไปด้วยต้นซากุระทั้งหมด
“ดอกซากุระ...?”
ริวจับมือมายูมิเดินลอดเข้าไปใต้กิ่งซากุระที่โน้มต่ำเป็นแถวยาว คล้ายอยู่ในอุโมงค์ดอกไม้สีขาว มายูมิเดินตามไปอย่างว่าง่าย เหมือนคนละเมอ ตื่นตาตื่นใจมาก ริวพามายูมิเข้ามายืนอยู่ใต้กิ่งซากุระที่โอบล้อมทั้งคู่ไว้
ทั้งคู่อยู่ด้วยกันท่ามกลางดอกซากุระขาวชมพู เสมือนถูกตัดขาดจากโลกภายนอก โรแมนติกมาก
มายูมิยกมือขึ้นแตะดอกไม้เหนือศีรษะอย่างตื่นเต้น “งดงาม... เหมือนอยู่ในความฝัน”
ริวแอบอมยิ้ม ดีใจที่มายูมิชอบ “ทุกอย่างคือความจริง... เราสองคนถูกกองทัพดอกซากุระโอบล้อมไว้ด้วยกัน”
มายูมิเดินเอามือแตะไล้ไปยังดอกซากุระแต่ละกิ่ง ที่โน้มต่ำลงมาใกล้มาก อย่างมีความสุข
ริวเอ่ยขึ้น “ซากุระ...จะร่วงพร้อมกันหมด เป็นสัญลักษณ์ของนักรบ หมายความว่าพร้อมจะสู้ตายด้วยกัน”
“แม้ดอกซากุระจะมีชีวิตช่วงสั้นๆ แต่ช่วงเวลาแสนสั้นนั้น...ดอกซากุระจะสวยสดใสและงดงามเสมอ”
ดอกซากุระดอกหนึ่งร่วงหล่นลงบนฝ่ามือมายูมิพอดี มายูมิยิ้ม เอาดอกซากุระในมือขึ้นมาจรดจมูก เป็นจังหวะเดียวกับที่ริวยื่นหน้าเข้ามาสูดกลิ่นดอกซากุระในมือมายูมิ
ริวกับมายูมิสูดกลิ่นดอกซากุระจากมือมายูมิพร้อมกัน
มายูมิอึ้งไปพักหนึ่ง ก่อนดึงมือกลับ ค้อนริวกลบเกลื่อนความเขิน “คนเจ้าเล่ห์!”
“ผมก็อยากดมกลิ่นดอกซากุระเหมือนกัน”
“แล้วทำไมต้องดมจากมือฉัน”
“ไม่ดมจากมือที่รัก แล้วจะดมจากมือนางฟ้าที่ไหน”
มายูมิจะต่อว่าริว แต่จู่ ๆ ริวก็แบมือออกมา พูดขณะจ้องหน้าเธอจริงจัง “ผมขอดอกซากุระในมือคุณได้ไหม?”
มายูมิชะงัก ลังเล...แต่เมื่อเห็นสายตาแน่วแน่ของริวก็เริ่มใจอ่อน วางดอกซากุระลงในมือริว ริวดีใจที่ได้รับดอกซากุระจากมือมายูมิ รีบยกดอกซากุระขึ้นจรดจมูก สูดกลิ่นหอมของดอกซากุระ ชื่นชมเป็นบทกลอน
“ซากุระแย้มสะพรั่งดุจดังตะวันฉายฉาน
หัวใจนักรบผลิบานจำนรรค์กลิ่นกรุ่นดรุณี...”
ไม่มีดอกไม้ใด หอมเท่าดอกไม้ที่ถูกคุณสัมผัสเลย...มายูมิ”
ริวยิ้มหวาน สบตามายูมิ หวังส่งความรู้สึกในใจให้เธอรับรู้ทางสายตา
มายูมิประสานสายตากับริวหวั่นไหว เหมือนจะเคลิ้มไปกับความหวานของริว มายูมิเลี่ยงสายตาริว รู้สึกสับสนมาก
ไทชิกลับมาถึงบ้าน แปลกใจที่เจออาคิโกะนั่งรออยู่