รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 1 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 1 หน้า 2
8 สิงหาคม 2557 ( 19:46 )
2.8M
รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 1
16 หน้า

“ฉันอยู่ได้เพราะความรักและความเอาใจใส่ ที่คุณมีให้กับฉันค่ะ”

“ใกล้ถึงวันแต่งงานของเราแล้ว... ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลคุณตลอดไป”

มายูมิยิ้มหวาน “ฉันก็สัญญาว่าจะรัก และซื่อสัตย์ต่อคุณคนเดียวค่ะ” 

ทั้งสองส่งความรักผ่านทางสายตาหวานซึ้งที่มองกัน อบอวลไปด้วยอุ่นไอแห่งรัก 

 

มายูมิยืนรอส่งริว แต่ริวยังไม่อยากแยกจากไป 

“ผมไปส่งคุณที่โรงพยาบาลก่อนดีกว่า”

“อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวคุณไปประชุมสาย”

ริวอิดออด กอดอ้อนมายูมิ ยังไม่อยากไป มายูมิขำท่าทางริว หญิงสาวดันตัวริวให้เดินไปสักที ริวส่งสายตาอาลัยอาวรณ์มายูมิ สุดท้าย จำใจเดินไป ค่อยๆ ปล่อยมือจากมายูมิ มายูมิมองตามหลังริวที่เดินออกไปพักหนึ่ง ก่อนที่เธอจะเดินแยกไปอีกทาง 

คนร้ายสองคนปรากฏตัว ปราดเข้ามาดักมายูมิ 

มายูมิชะงัก ตกใจ “พวกแกต้องการอะไร!”

ริวหันขวับไปเห็นมายูมิกำลังถูกคนร้ายทั้งสองฉุดกระชากตัวอยู่ ริวตกใจ “มายูมิ!”

มายูมิพยายามดิ้นรนขัดขืนคนร้ายอย่างสุดกำลัง “ฉันไม่ไป!”

ริวปราดเข้ามาอย่างรวดเร็ว เงื้อหมัดเล่นงานคนร้าย1 จนเสียหลัก “ปล่อยผู้หญิงของฉัน!”

ริวเหวี่ยงหมัดจัดการคนร้าย จนเซไปอีกทาง แล้วคว้าแขนมายูมิวิ่งหนี

 

ริวจับมือมายูมิวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต คนร้ายทั้งสองตามมากระชั้นชิด ริวจับมือมายูมิแน่น ไม่ยอมปล่อยมือ คนร้ายหนึ่งวิ่งแยกไปเพื่ออ้อมไปดักหน้า คนร้ายอีกคนวิ่งตามมาประกบหลัง ริวกับมายูมิชะงัก เมื่อถูกคนร้ายทั้งสองล้อมไว้ คนร้ายคนหนึ่งกวาดปืนเข้าหาริวกับมายูมิ ทำท่าจะยิงใส่

ริวตวัดขาเตะปืนในมือคนร้าย กระเด็นออกไป คนร้ายอีกคนพุ่งเข้าจัดการริวพร้อมกัน ทั้งสามแลกหมัด เตะ ต่อย อย่างดุเดือด  ริวรับหมัดคนร้าย  แล้วตวัดขาเตะคนร้าย ก่อนจะยกเท้ายันร่างคนร้ายอีกคนล้มลงกับพื้น สบโอกาส ริวรีบคว้าตัวมายูมิวิ่งหลบไป  คนร้ายทั้งสองรีบวิ่งตาม

ริวกับมายูมิถูกวิ่งไล่ล่าอย่างไม่ลดละ 

ริวกับมายูมิวิ่งหนีคนร้ายมาถึงสะพานแดง  มายูมิตื่นตระหนก เริ่มหมดแรง มายูมิเซเสียหลักไปยังริมสะพาน มายูมิพลัดจะตกจากสะพาน “ว๊าย...”

“มายูมิ !!” ริวตกใจ รีบคว้าแขนข้างหนึ่งของมายูมิไว้ได้ทัน มายูมิห้อยตัวอยู่กับราวสะพานอย่างน่าหวาดเสียว ริวพยายามออกแรงดึงมายูมิไว้ ขณะยื่นมืออีกข้างเข้าหามายูมิ “จับมือผมไว้”

มายูมินิ่ง ไม่ยอมเอามืออีกข้างจับริว “ปล่อยมือฉันเถอะค่ะ”

ริวแปลกใจ “อะไรนะ?”


16 หน้า