บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 1 หน้า 3
“ทุกอย่างมันสายไปแล้ว...ริว” มายูมิเงยหน้าขึ้นมามองริว สีหน้าและแววตาเย็นชาเปลี่ยนไปจากคนเดิม
“มายูมิ...คุณพูดอะไร?”
“เราไม่ใช่ว่าที่คู่หมั้นกันอีกต่อไป คุณเป็นแค่รอยฝัน.. ที่ฉันพยายามจะลืม!”
มือมายูมิกำลังเลื่อนหลุดจากมือริว ริวพยายามออกแรงดึงไว้ “ส่งมืออีกข้างมาให้ผม จับมือผมไว้!”
มายูมินิ่ง ราวกับตั้งใจให้ตัวเองตกลงไป มือมายูมิค่อยๆ ลื่นหลุดจนริวจะจับไว้ไม่อยู่แล้ว ริวตกใจมาก พยายามไขว่คว้ามายูมิไว้ “มายูมิ... ส่งมือมาให้ผม...มายูมิ !!”
มือมายูมิค่อยๆ ลื่นออก จนหลุดจากมือริว ริวตะโกนสุดเสียง “ไม่!!”
ริวสะดุ้งเฮือกตกใจตื่นขึ้นมาจากการฟุบหลับบนโต๊ะทำงานที่มีเอกสารและแฟ้มงานกองอยู่มากมาย
ริวสำรวจตัวเองด้วยความเหนื่อยหอบ ก่อนถอนใจยาว ชำเลืองมองรูปมายูมิในชุดเสื้อกาวน์แพทย์หญิง ในกรอบรูปที่ตั้งบนโต๊ะทำงาน รูปมายูมิที่ถูกแอบถ่ายมากมายหลายชุด ในอิริยาบถต่างๆ อยู่ในกรอบอย่างดี ตั้งวางเรียงรายบนโต๊ะ
ริวหยิบรูปมายูมิในชุดกาวน์มาดู สายตาเต็มไปด้วยความคิดถึง ห่วงหา “เจ็ดปีแล้วสินะ...”
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ริวรีบวางรูปลง ประตูเปิดออก โคจิ คาซูมะและมาซาโตะ เดินเข้ามาก้มศีรษะทำความเคารพริว
“มิซาว่ากับมิอุระมีปัญหากันอีกแล้วครับ” โคจิรายงาน
“เกิดอะไรขึ้น ?”
โคจิเล่าเรื่องที่โยชิและเหล่าลูกน้องมิซาว่า บุกเข้ามาปะทะกับชุนและลูกน้องมิอุระ ถึงไนต์คลับของฮารุ มิอุระ จนข้าวของ โต๊ะเก้าอี้ล้มกระจัดกระจาย
“มิซาว่ายกพวกไปถล่มไนท์คลับมิอุระ เพราะไม่พอใจที่แย่งลูกค้าไปจนทำให้เสียรายได้”
ริวสงสัย “ท่านผู้บัญชาการตำรวจ.. โอะซะมุ รู้เรื่องแล้วใช่ไหม?”
ลูกน้องมิซาว่าวิ่งหน้าตื่นเข้ามารายงาน พวกมิซาว่ากับมิอุระหยุดต่อสู้ รีบเก็บโต๊ะเก้าอี้ เก็บข้าวของที่กระจัดกระจาย แล้วทำทีเป็นนั่งดื่มน้ำชา เล่นหมากรุกญี่ปุ่นร่วมกัน โอะซะมุกับฮิโระนำกำลังตำรวจเข้ามา แปลกใจที่เหตุการณ์สงบ มิซาว่ากับมิอุระไม่มีเรื่องกัน
เสียงโคจิเล่า “มิซาว่ากับมิอุระไหวตัวทันก่อนครับ พอท่านโอะซะมุนำกำลังตำรวจไปถึงเหตุการณ์ก็สงบแล้ว”
ที่ระเบียงทางเดินบ้านโอะนิซึกะ ริวหน้าเครียด เดินนำโคจิ คาซูมะ มาซาโตะออกมา ท่าทางเร่งรีบ กำลังจะออกไปข้างนอก