บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 1 หน้า 5
บริเวณคลังสินค้ารถไฟ เหล่าลูกน้องมิอุระกำลังขนสินค้าลงจากโบกี้บรรทุกสินค้าอย่างเร่งรีบ ฮารุยืนหันหลังอยู่ ท่าทางนิ่ง ไม่โฉ่งฉ่าง ร้ายลึกเยือกเย็นมาก
เสียงคาซูมะบรรยายถึงฮารุ “ฮารุ มิอุระ เป็นอดีตนักค้าอาวุธสงครามรายใหญ่ ที่ผันตัวเองมาทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ เพราะต้องการล้างภาพสีเทาของตัวเองในอดีต”
ชุนกระชากตัวยูตะเข้ามา บังคับให้คุกเข่าต่อหน้าฮารุ “ได้ตัวไอ้ยูตะมาแล้วครับ”
ฮารุหันหน้ามามองยูตะแววตาเยือกเย็นแฝงความเหี้ยม “แกกล้ามาก... ที่ขโมยทองคำแท่งออกไปจากบ่อนของฉัน”
“ผะ..ผมขอโทษครับท่านฮารุ ลูกผมป่วยหนัก ผมจำเป็นต้องใช้เงินจริง ๆ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย” ยูตะก้มศีรษะราบกับพื้น ขอโทษฮารุด้วยความหวาดกลัว
ฮารุนิ่งมองยูตะอย่างใช้ความคิด “ทองจำนวนนั้นมันไม่ได้มากมายสำหรับฉัน ถ้าแกกล้าขอ.. ฉันก็กล้าให้”
“ผมผิดไปแล้ว... ผมสาบานว่าจะไม่ทำตัวแบบนี้อีก”
ฮารุก้าวเข้าไปยืนเหนือร่างยูตะ ยื่นมือไปตบบ่ายูตะเบา ๆ ราวกับเข้าใจ “ฉันเชื่อว่าแกจะไม่ทำอีก...”
ยูตะใจชื้น เริ่มเห็นความหวังที่จะรอดจากการถูกลงโทษ
ฮารุสบตาชุน ชุนรู้หน้าที่ เดินหายไปพักหนึ่งแล้วกลับมาพร้อมเบ้าหลอมทองคำที่ร้อนระอุ เห็นทองเดือดปุดๆ
“แต่ฉันไม่ชอบเลี้ยงคนทรยศ เพราะไม่รู้ว่ามันจะทรยศฉันอีกเมื่อไหร่”
ยูตะสะดุ้งมองเบ้าหลอมทองคำที่ร้อนระอุ ตื่นตระหนกถอยกรูดจะลุกหนี แต่ถูกลูกน้องสามคนเข้ามาล็อกตัวไว้ ฮารุพยักหน้าสั่งอย่างเลือดเย็น
ยูตะตกใจกลัวสุดขีด พยายามดิ้นรน ร้องขอชีวิต “ผมกลัวแล้วท่านฮารุ... ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย”
ลูกน้องมิอุระบีบปากยูตะให้อ้าออก เททองคำที่เหลวร้อนในเบ้าหลอมลงปากยูตะ “อ๊ากกกก...!!”
ยูตะตาเหลือกลาน แต่ไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้ ยูตะล้มลงกับพื้น ตัวบิดเร่าด้วยความเจ็บปวดและทรมาน
ฮารุหันไปสั่งลูกน้อง “จัดการเอาทองของฉันคืนมาด้วย”
ฮารุยืนมองร่างยูตะด้วยสายตาเลือดเย็นอำมหิตมาก
ที่หน้าโกดังสินค้าโอะนิซึกะ ริวยืนหันหลังถอนใจแรง แล้วหันกลับมาทางโคจิ มาซาโตะคาซูมะ สีหน้าเป็นกังวล “คลื่นใต้น้ำกำลังจะกลายเป็นคลื่นลูกใหญ่ที่เป็นภัยร้ายแรง ถ้าเจ้าหน้าที่บ้านเมืองอ่อนแอ บ้านเมืองคงต้องลุกเป็นไฟอีกครั้ง”
โคจิออกความเห็น “ตอนนี้ท่านโอะซะมุกำลังลำบาก ถูกเบื้องบนขัดขวางการทำงานทุกอย่าง”
“เพราะยื่นฟ้องยามาโมโต้ ใช่มั้ย” ริวถาม