บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 16
ในสวนสาธารณะ ริวนอนหลับตาหนุนตักมายูมิอยู่ มือมายูมิลูบใบหน้าของริวอย่างแผ่วเบา ราวกับตั้งใจปลุกให้ตื่น
ริวรู้สึกตัว “มายูมิ” มายูมินั่งอยู่ข้างริว ยิ้มหวาน ขณะริวลืมตาตื่นมามองเธอ ริวใช้แขนซ้ายยันตัวเองลุกขึ้น ก่อนนึกได้ว่าตัวเองหายเป็นปกติแล้ว มองมือ มองขาและลองขยับแขนขาทั้งสองข้างของตัวเองให้แน่ใจ ตื่นเต้นมาก “มายูมิ...ผมขยับตัวได้แล้ว ผมไม่เป็นอะไรแล้ว”
มายูมิยิ้มให้ริวอย่างอ่อนหวาน แล้วลุกเดินออกไป “คุณจะไปไหน?”
ริวรีบลุกตามมายูมิไป มายูมิเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น ริวรีบก้าวเร็ว ๆ ตาม “เดี๋ยวก่อน...มายูมิ”
มายูมิเดินห่างออกไปเรื่อยๆ ริวเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น แต่จู่ๆ ริวก็เกิดสะดุดขาตัวเองล้มลง ริวใช้แขนซ้ายยันตัวอีกครั้ง แต่คราวนี้ร่างกายด้านซ้ายกลับขยับไม่ได้ ลุกขึ้นไม่ได้ “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมผมขยับตัวไม่ได้?”
ริวตกใจ ตะโกนเรียกมายูมิที่เห็นเพียงด้านหลัง อยู่ไกลออกไป “อย่าทิ้งผมไปนะมายูมิ... มายูมิ!”
มายูมิหายวับไปต่อหน้าต่อตาริว ทุกอย่างดับวูบ
ริวสะดุ้งตื่นจากฝัน ร้องตะโกนเสียงดัง “มายูมิ!!”
ไทชิวิ่งเข้ามาในห้อง เมื่อได้ยินเสียงร้องของริว “เกิดอะไรขึ้นครับ?”
“มายูมิอยู่ไหน!!” ริวมองหามายูมิ และลนลานจะลงจากเตียง ทั้งที่ร่างกายด้านซ้ายขยับไม่ได้ ทุลักทุเลมาก
ไทชิเข้าไปช่วยประคองริว “คุณมายูมิไม่อยู่ อีกสักพักก็คงมาครับ”
“มายูมิทิ้งฉันไปแล้วใช่มั้ย!” ริวยิ่งคลุ้มคลั่ง....
ไทชิพยายามล็อคตัวริวไว้ “คุณมายูมิไม่ได้ทิ้งโซเรียวนะครับ”
“โกหก! ฉันไม่เชื่อ... ฉันจะไปหามายูมิ!”
“แต่โซเรียวยังไม่แข็งแรง”
“ไม่ต้องยุ่งกับฉัน ออกไป! ไป!!”ริวใช้แขนขวาปัดฟาดไทชิ ยื้อยุดโกลาหลกันอยู่ตรงนั้น
มายูมิเปิดประตูเข้ามาในห้อง “ริว”
“มายูมิ” ริวดีใจมากที่เห็นมายูมิ อาการคลุ้มคลั่งเริ่มลดลง “ผมคิดว่าคุณทิ้งผมไปแล้ว” ริวเสียงเศร้า ท่าทางอ่อนแอและน่าสงสารมาก